Sonbahar
Hızla çıkarken merdivenleri önümü kesen, en güzel renkleri barındıran mevsimdir. Aşkların ayrılık şarkıları çaldığı vakittir. Biraz arsızdır sonbahar. Bakarsın bir sabah eski bahar günlerinden çalmış bir esinti sokuluvermiştir sessizce koynuna. Bazen birde bakarsın sonraki mevsimin gününden çalmış gelmiş karşına. Acımasız –yahu bu rüzgar nerden çıktı şimdi-dedirten bir rüzgar ile dans ediyordur. O güzelim renklerin buluştuğu tek mevsimdir sonbahar. Kasım ayının kasımpatısı gibisi. Yolda görürseniz mutlaka dikkatle bakın. Günleri saklamış her katına rengarenk kasımpatılar. Deniz artık insanları kucaklayan günlerinden çıkmış kavgasını yapmaktadır büyük dalgalarıyla. Aşkları saklar, gözyaşlarını saklar boyu metreleri aşan dalgalarında. Kıyıya vurur denizyıldızları gibi sevdalarını. Tren sesleri insanın içinde dalgalanır. Ah bu sonbahar işte.Yarım kahve keyiflerinin hüznü yüzünde siyah saçlı kadının.Kim bilir hangi sevdaları gömmüştü kalbine.Yarın kollu uzun siyah elbisesi ile camdan bakıyor.Bahçedeki o arsız sarmaşıkların rengi dönünce fark ederiz bu güzel kırmızı renk yığınağını.Sonbahar içimizde unuttuğumuz duygularımızı da uyandırır.Sonbahar işte.Kıştan önce ki bahar…
Kasım 2007
Uyan sonsuz hüznüm
Küçük sızlayan yüreğim
Dünya dudaklarımın arasında
Sensiz hayatım içimde
Çok geç kaldık
Zamana yenildik olacak sonra da
Yağmur olsaydı yüzün
Kar olsaydı saçların
Eriyip gitseydin
Avuçlarımda
Sıcacık
Isıtsaydım seni sonra
Seni özlediğim bellidir
Yüreğimden
Kesik kesik nefesimden
Parmak uçlarım soğuk ellerimden
Sana küsmüşlüğüm bellidir
Çocuksu hırçınlığımdan
Yaşım ilerdi benim.Büyüdüm artık.Ya da ‘’sanırım’’ demem mi gerek bilmiyorum.Senden sonra çok şey öğrendim ben.Olgun olmayı mesela.Özlemlerimi frenlemeyi.Öyle istediğin her zaman aranmazları.Vaktim yok, vakit bulamadım demeleri.Çok yoğunum demeleri.Öğrendim sonunda.Sonra yüreğimi yakan duygunun ne olduğunu buldum.Bir akşam üzeri havanın gri bir hava olduğu zaman.Sırtına bir hırka yada dokunan bir sıcak el aradığımda fark ettim.Yüzümü hafiften kemiren rüzgarı hissedince anladım.Elimi senin elinle değil kendi elimle birleştirince anladım.Yüreğimi yakan duygunun sensizlik olduğunu.Sırtımı buz gibi balkon duvarına yaslayınca senin sıcak göğsünü nasıl özlediğimi anladım.Aldığım nefesin yaşamak için mi yoksa nefes almak için mi diye düşünmeye başladığım zaman öğrendim.
Ağustos 2005
Bunca zaman geçince anladım ki
Bu –zaman-denilen zaman
Bana hiç dost değilmiş işte
Hep günleri akıtıp kaybetmiş ömrümden
Birde senden ayrılığım yetmezmiş gibi yüreğime
Akıp giderken de yüzümde çizgileri çekerek gitmiş
merhaba çiçeğim,
asla bir daha göremeyeceğim,
hayallerimde kalan en güzel çiçeğim,
Koklayıp sarılamayacağım,sulayamayacağım biliyorum
Ama sen her zaman hatıralarımda var olacaksın
Hayat
Al işte sana hayat
Ya da hayatlar diyeyim ben
Derin bir nefes alarak içime
Sonra nefesimi bırakıcam
Kısa kısa
İstanbul yine sensiz
Yüreğim mevsimsiz günlerde
Ne kurak var
Ne açan yaseminler
Ne yağmur
Ne üşüyorum ne üşümüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!