Melek Avcı Çoşkun Şiirleri - Şair Melek ...

Kim derdi ki bir gün çekip gidecek,
Canlıydı gördüm,cansız bedeni kefen giyecek,
Hemite’den toprak gidecek mezarına serpilecek,üstünde de otlar bitecek
Garip Kemal’im yurduna hasret gidecek.
Canından can alır ecel sonunda,
Bırakıp her şeyi O’da göçtü dünyadan

Sorar susar yüreğim
Sensiz ağlar gözlerim
Gel herkesten kıymetlim
Sensiz yorgun yıllarım

Kırık döküntü gönlüm

Konu komşusundan sual eyledim
Yemek pişirmeyi bilmezmiş Melek
İlan edip bak herkese söyledim
Suratı asıkmış gülmezmiş Melek. Dilibal

Hâl bilmeyenlere ahval sorarsan

YAĞMUR GÖZLÜ ANALARIN AĞIDI
Ey turnalar turnalar
Hasret bağrım yaralar
Bahar geldi gül açmış
Ben giyerim karalar

Yıpranmış hayatla sürülen ömür
Bazen sönük bazen alevli kömür
Kıldan ince kılıçtan keskin emir
İki cihan hesap verir kalp kıranlar

Dönüp bakın hele dertle derildik

Güzelin gönlü mağrur olur gözüm
Emanet ehlinde sır değil ki yük
Anlayabilene doğrudur sözüm
Söyleyecek laf çok, muhatabı yok

Baktım uzakları yakın edemem

Ordum, vatan millet zor kalmadıkça
Ateş çemberine dalmaz arkadaş
Şehitlik rütbesin giyip almadıkça
Hakk'ın kapısını çalmaz arkadaş

Vatana uzanan eli kırarız

- Vebali-
Melek hanım atışmaya
Söyle nerden başlayalım.
Varsa yanıp tutuşmaya
Közden, ferden başlayalım

Hissetmeyince canda cananı ruh, dökülürsün
Onsuz titrer yüreğim ki tel tel sökülürsün
Yangın yerine döner de bedenim bükülürsün
Sabrederek sevdanın yükünü çekmektir aşk..

Hele ki kapılmışsan merhametsiz seline

Ya’Rabb ihtiyacım var nusretine
Hasret cana sarmış seziyorum ben
Cevap bulamadım aşk hasretine
Düşündükçe bağrım eziyorum ben

Bir selam salsam alır m’ola aşktan