Mehtap Keklik Şiirleri - Şair Mehtap Keklik

Yine üzülmüş bulutlar
Sessizce ağlıyorlar.
Bulutun göz yaşlarına
Yağmur adını koymuşlar.
Oysa bu güzel bulut
Arkadaş bulamamış

Gözlerimin gurbetine yolcuyum bugün,
Muamma bakışların burcuyum bugün,
Zifiri gecelerin yıkık duvarlarında
Heyula gölgelerin can suyuyum bugün.

İçimden ötelere uzanan dehlizleri

Ben yalçın bir kaya,
Hayat azgın suların dalgası.
Çarptıkça tokatını suratıma hayat;
Biraz daha parlıyor,
Biraz daha yıpranıyorum anne.
Hayat sen kadar merhametli değil

Yine damıtıyor bulutlar isyanını yere
Her damla bir umut,
Her damla bin sitem.
Yüreğimden yüreğine giden yolu sular
Ve ben gözlerimi kapatıp yürürüm
Çıplak duygularımla.

Dizinde ağlasam
Okşasan saçlarımı.
Nasırlı ellerinin kokusu sinse
Henüz ak düşmemiş saçlarıma
Bakışların öpse bakışlarımı
Ve gülüşün beslese ümidimi annem.

O yanağında duran
Billur boncuklar da ne?
Yağmur mu yağdı yoksa
Kirpiklerin ıslak küçüğüm.
Hiç yakışır mı hüzün
Senin mercan gözlerine?

Yüreğim örselenir her gidişinde
Biraz daha eksilirim.
Prangalara vurulur ayaklarım,
Kelepçelenir ellerim.
El sallayamam ardından
Tutulur dilim, nefesim kesilir

Cama vuran damlalar
Ahengini kaybediyor
Ruhumdaki aksinde.
Sancı rengi damlaların sesi
Balyoz gibi iniyor beynime.
Ağıt rengi yaprakların

Solgun yüzün hak yoluna ram babam
Ak sakalın hayatına kar babam,

Gülümseyen gül yüzün yuvaya bahar,
Bizlere gün ışığı, anama yar babam.

Kim bilir kaç nesli avuttun kucağında,
Kaç bebeğe ninni oldun Erciyes.
Ölümlere ağıt, sevdalara türkü
Dillerde destan oldun Erciyes.

Bulutlar taç olmuş dumanlı serine,