Mehtap Keklik Şiirleri - Şair Mehtap Keklik

Dün rüyamda bir peri
Salıncak kurmuş Aydede'ye
Binip sallandım biraz
Uçtum tüm gezegenlere.
Yıldız toplamak istedim
Anneme çiçek diye

Nereden bileceksin
Hep gecenin koynunda büyüdüğümü
Karanlıkların emzirdiğini ümitlerimi
Ve hayatı sarsan depremin gözlerim olduğunu
Nereden bileceksin.
Her akşam gülleri avuçlarımda kuruttuğumu

Gidiyorum ardıma bakmaksızın
Pervasız duygularımı sana bırakıp.
Gidiyorum hiç ağlamadan
Gözyaşı nehirlerimi sana akıtıp
Ve gidiyorumsessizliğin koynuna
Tüm şarkılarla vedalaşıp.

Ben sencil düşüncelerimi
Sensizliğin ikindisine ilikledim
Sana ait hislerimi
Ömrümün en tenha demlerine
En kuytu köşesine kilitledim.

Ümidin kırılan aynası gibi
Bakışlarımdan kaçırdığın gözlerin
Duygu kırıntıları saplanmış yıllar öncesinden,
Yıllr öncesinden kalan buruk bir umut.
Gözlerinde kalmaya geldim,
Gözlerinde ölmeye...

Akşam olup el ayak çekilince
Kapatırım dünyamın tüm kapılarını
Bir ben bir sen bir de yalnızlığım kalır
Hayallerimde.
Sabaha dek uzar gider sigaram
Ömrümü görürüm küllerinde

Kurallı bir cümleydik ikimiz
Öznesi ben, nesnesi sen.
Sevmek yüklemiydi bu cümlenin
Şimdi gizlendi özne
Nesnesi belirsiz
Olumsuz yüklemi ile

Ayrılıkların puslu anılarında
Kavrulur yalnızlık
Ve hasret ve hüzün.
Göz yaşları düşer
Umudun oyalı mendiline
Kızıl bir gün batımı sakinliğinde

Ben senin sevgini, senin geminle
Ulaşılmazlığa taşıyan
Sonsuzluğa taşıyan
Bir garip forsa.
Yüreğimin kolları yorgun
Akıntının tersine kürek çekmekten.

Kâbusum oldunuz aynalar
Baktıkça korkü sarıyor içimi.
Geçmişimden kaçıyor,
Geleceğimden korkuyorum.
Aynalar.... aynalar....
Yüzünüzden dökülüyor