Mehtap Keklik Şiirleri - Şair Mehtap Keklik

Yeşil en şımarık halinde
Gözlere gönüllere huzur.
Çiçekler alabildiğince renkli,
Böcekler en mesut gününde.
Ne çabuk unuttular hazan mevsimini
Nasıl da kibirlendi birden bire

Gözlerimin izdüşümünde
Kırılan hayallerin sessiz akan gözyaşları
Bir mayıs ikindisinde çekildi kaynağına.
Zaman, imbiğinden süzerken hüznü
Bir damla kan damladı
Yerlerde sürünen gölgeme.

Yalnız bir kuğunun sevdası kadar ak
Gökyüzüsüz kalmış sular gibi karanlık
Bir kelimeyle örselenen hayaller...
Tenim kaldırmıyor artık
Bu şehrin iklimini
Ve rüyalarım sığmıyor uykularıma.

Bir yaz daha geldi
Her baharda bir can vererek toprağa
Ömrümüzün en yeşil ekinlerini sarartarak
Bir yaz daha geldi.
Biraz daha ertelendi kavuşmalar.
Uçurtmaların izlerini seyrederek ufukta

Yüreğimin uçurumlarında kaybettim
Hangi iklimde, hangi coğrafyada
Hangi zamanlarda bilmem.
Yüreğim param parça
Yüreğim deprem yeri
Bulamadım yitiğimi

Yaşayan var mıdır tüm zamanları doyasıya
Dünü, bugünü, yarını bir arada.
Mişli geçmiş zamanlarda tüm güzellikler
En acı yaşantılar yine o zamanlarda.
Geçen güzel günler gömülür
Mazinin karanlıklarına.

Sesim huzursuz etti yüreğimi
Sesim sebep oldu canımın yanmasına
Ben de sustum dünyaya.
Suskunluğum küskünlüğümden değil
Küsmedim ne hayata ne başkasına
Ama sustum sonsuza dek.

En sevdiğim renkti kırmızı
Hep kırmızı alırdım balonlarımı
Kırmızı pabuçlarım vardı.
Kırmızı elbisemi sigarasıyla
Yaktığı günden beri dayımın
Güller de acı verir bana

Bir gün sis gibi dağılacağım hayattan
Kuşlar güneşin ışıklarına kanat çırparken
Silinmek kolay olur sanırım hafızalardan
Ve adımın bile ifade bulamadığı yürekten.
Çiğ tanesi bile olamadan
Kan kırmızı bir gülün bükülmüş dudağında

Bir gün sis gibi dağılacağım hayattan
Kuşlar güneşin ışıklarına kanat çırparken
Silinmek kolay olur sanırım hafızalardan
Ve adımın bile ifade bulmadığı yürekten.
Çiğ tanesi bile olamadan
Kan kırmızı bir gülün bükülmüş dudağında