Mehmet Zafer Şiirleri - Şair Mehmet Zafer

Değmedi gözlerim başka gözlere,
Sen gibi gözlemedim ayrılıkların yollarını.
Ve sen gibi çaldırtmadım şeytana davulları.
Küstürdün melekleri!
Periler de bir bir karanlıklara karıştı.
Etekleri zil çaldı,

Erkekler ağlamazdı hani,
Ağladım hem de hıçkıra hıçkıra,
Kimseden utanmadan,çekinmeden.
Sana ağladım,bana ağladım,
Yaşadıklarımıza,yaşayamadıklarımıza ağladım,
En çokta hiç bir zaman yaşamayacaklarımız ağlattı beni.

Tükendi işte
Daha filizlenmeden duygular,
Yanağımda bir damla yaş
Ve yazılacak onlarca şiir bıraktın.
Üç gün, belki, beş gün daha
Yaşayacağım yüreğinde,

Gün geceyle raksediyor
Hallaç pamuğu saçım sakalım
Mevsimlerim yine hüzün
Sararıp dökülüyor topraklara keşkelerim
Göç edip ufuklardan kaybolurken umutlarım
Sığındım yalnızlıklara...

GİT

İyiden iyiye açıldı ayrılık penceresi,
Hüzün çöktürdün vakit hüsran gecesi
Taze taze siner yanık yürek kokusu
Sindirdin bu aşkın üstüne ölüm uykusu

Hiç bir şey hırpalamadı başı buyruk yıllarımı
Sensizlik kadar
Yanımdayken bile sensizdim
Şimdi hangi yöne dönsem
Yine sensizlikle cebelleşiyor yıllarım
Tükendi işte

Her bir mısrasına yüreğimi koyarak
Sana şiirler yazıyorum.
Bütün kelimeler sana yazılıyor,
Her satırın sonunda sen varsın.
Yüklemi olduğum her kıtanın vazgeçilmez öznesisin.
Her satırın noktası sen,

Hiç bu kadar yorulmamıştım
bu gece yüreğimi arşa bırakıp
kirpiklerimi de yıldızlara çaktım.
Şahlandı bulutlar
sarsıla sarsıla hıçkırıyor.

Ah gönlüm ahhhhhhh
Dayadın gene sırtımı paslı ranzaya
Daldım uçsuz bucaksız hülyaya
Küflü duvarlar bedenimi sıkar
Tavan üstüme üstüme gelir
Daralıyorum nefes alamıyorum

Sevenin bağrı dertlere durak olur ateşle yanar,
Alışır ağlamaya gözlerinden yaş bitmez,
Derdin,kederin vazgeçilmez yoldaşı olur,
Yüreği hasretle yanarken sevilen bunu bilmez.

Sana adadım kalan ömrümü ilgilenmiyorsun