Mehmet Yücel Şiirleri - Şair Mehmet Yücel

Mehmet Yücel

Ölmeğe tamam.
Sönmeğe tamam.
Ağlamaya tamam.
Yoksulluk da tamam.
Sen tamam değilsin.
Savaşıyorum.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Al sana aşk.
Al sana tutku.
Al sana merak.
Al sana kalp çarpıntısı.
Ayakların yerden kesilsin istiyordun.
Hayatını yerden kesti.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Aptallık etme dedim.
Anlamdın.
Aslına dön dedim.
Dönmedin.
Aklını başına al dedim.
Almadın.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Al sana bir duygu.
Şak diye vur kalbine.
Körü körüne yaşa.

Aslı bozulmuş, yozlaşmış.
Şekilcilik ve menfaatle uzlaşmış.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Bu ne çeşit duygudur.
Yakmadan değeri anlaşılmıyor.
Yıkmadan anlaşılmıyor...
Vurdukça değerleniyor.
Sömürdükçe güzelleştiği söyleniyor.
Çokta uzunu iyi değilmiş.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Anlatmaya çalıştığım galiba bu değildi.
İnsanlar eğildi, dağlar eğildi; yetmedi.
Gururlarda yerle bir oldu yine yetmedi.
Bir inattır tutturulmuş, yutturulmuş, baş köşeye kurulmuş.
Sonra adını aşk koymuşlar, doğduktan milyon yıl sonra.
Bir kelimeye binlerce anlam yüklenir.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Köreltme beni.
Alma beni.
Satma beni.
Deli etme beni.
Çekiştirip şu bir araya gelmeyen yakamı.
Yalvarıyorum bırak beni bana.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Sen şekilden şekle girensin.
Sen şekli şah edensin.
Sen kör karanlık kuyları aydınlık görensin.
Buna kim, nasıl dirensin.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Böyle yaratmış yaratan.
Bildiği vardır elbet.
İstediği vardır elbet.
İbretin en geçerlisi aşk.
Müsibetin en büyüğü aşk.
Düşmenin en acılısı aşk.

Devamını Oku
Mehmet Yücel

Ön yargı duvarına çarpanların dünyasındayız.
Ön yargı duvarı olanların dünyasındayız.
Kendini dev aynasında gören cüceler.
Ayrılığa boyun eğen niceler...
Yalnız geçen amansız geceler.
Kimse beni anlamıyor diyenler.

Devamını Oku