Yaşamayı özledim yangınlar arasında.
Bulutlar içinde...
Kurşun yağmurlarında...
Özlemime gülme benim.
Başım eğilmesin diye hayat eğildi.
Bir pencere çıktı karşıma; o da hayat değildi.
Yaşamayı özledim bakışlarında;
ekmeksiz,susuz, cıgarasız, yuvasız.
Gülüşlerini özledim.
Gelişlerini özledim.
Gün mü geçer bu meret şehirde...
Sabah mı olur...
Yaşamayı özledim; gözlerinde,ellerinde,
yani sende...
Saçlarında yani.
Saçlarına düşen kar tanesi olmak,yaşamak.
Gözlerinde yaş...
Ellerinde titreyiş,telaş...
Yoksuluz biz.
Maddi yoksul olsak razıydık.
Biz duygu yoksuluz; satıyoruz duygularımızı.
İğrenç hesaplar yapıyoruz.
Duygu sanıyoruz kaprisleri, küçük hesapları, pazarlıkları...
Seçim yaparken şekilci oluyoruz, menfaatçi oluyoruz.
Yaşam ne demektir, can ne demektir.
Düşmeyenler bilmez, düşenler bilir.
Millet ne demektir, kan ne demektir.
Tarih mangalında pişenler bilir.
Her milletim diyen millet olamaz.
Bir dağ daha yıkıldı.
Bir çığ daha koptu.
Binlerce yaralı ölü.
Kim derdi buraya kadar olacak.
Kim derdi bir şeyle son bulacak.
İşte sana hayat.
Yaşamayı özledim, bedelsiz, nedensiz...
Sevmek denen bir şey varmış.
Özlemek denen bir şey...
Gülmek denen bir şey...
Ayaklarını kuma gömdüm sevdamın; başına dolu düşer.
Özlemim firar etmiş; silahsız, kuralsız.
Yaşamayı özledim,terk edilmemişler diyarında.
Yanık kokusu gelmeyen.
Yara kokusu gelmeyen.
Güneşe hesap sorulmayan....
Yağmura rüşvet verilmeyen....
Taşlardan umut beklenmeyen...
Yaşamayı özledim,kendimde,
efkar basmış şehrin karanlık bir yerinde.
Martı falan hikaye...
Grevde ne varsa umuda dair.
Felek yine izinde.
Başım kör talihin dizinde.
Yaşamayı özledim, zincirsiz...
Zehirsiz...
Art niyetsiz...
Ver şunları elime esirgeme benden bir çift eli.
Şartlar deli, rüzgar deli, ben deli...
Modası mı geçti mertliğin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!