Mehmet Yücel Şiirleri - Şair Mehmet Yücel

Geceler mi yaşar insan mı yaşar; yaşayan bir şey var o da ayrılık.
Şaşkınlar mı şaşar, dolan mı taşar; çok şayan şey var o da ayrılık.

İnsan mı vefasız vefa mı çöktü,erimez, çürümez, bir tek ayrılık.
Yangın bir alevse, alev gözüktü, alevden beterdir kötek ayrılık.

Benim hiç bisikletim olmadı. 10 yaşında, her gün iki saatten fazla
yürüyerek gittiğim okul yolunda hem erken hemde o kadar yorulma-
dan gitmek içindi...Ne kadar da çok istiyordum. Yosullluk başını al-
mış gitmiş bir bölgede herkesin bisikleti yoktu; ama yüzlerce kişi-
den bir kaçında olan bisiklet her yanımdan geçip gittikçe özlem bir
kat daha artardı. Keşke benim de olsa iki saatlik yolu 30 dakikaya

Kaç kere çıktı bakla.
Kaç kere görüldü niyet.
Kaç kere düştü takke.
Kaç kere görüldü kel.
Kıbrıs sorunu dediler,
Rum'u üye ettler.

Anlam yokmuş anlamsızın özünde.
Zalim olup dikilince anlarsın.
Ne çirkinlik saklı güzel yüzünde.
O maskesi çekilince anlarsın.

Uzatınca tutan olmaz ellerin.

Biz dumanlı bir dağın eteğinde,
bahar özlemiyle yanıp yanıp tutuştuk onca yıl,
haykırdık,
sitemler,efkarlar...
Yaşadığımız yılların baharı yokmuş meğer;
esirgemiş yıl ana.

Anadan doğalı kimsesiz bir ben.
Saraylarda durmuş ne anlamı var.
Yaralar açtıysa her gelip, giden.
Hataymış, kusurmuş ne anlamı var.

Gece tetik çeker, kurşunlar atar.

Düzenli olmakla düzen kurulmaz.
Gizemli dünyanı gizi değişti.
Yavrusu yaralı ceylan vurulmaz.
Avcı avlandıkça tez'i değişti.

Zalimi sırtında taşıyan canlar.

Ne istersen yapmaya hazırım.
Yaranmam gerek bir an evvel.
Ama yaranamıyorum bir türlü; bitmiyor istekler.
Dünyaya bunun için mi geldi erkekler.
Kimi isteklerinde saçmalamaya başladın.
Bu son isteğin bardağı taşıran son damla...

Düşler süsleyen, düşlere düşüren, düşlenince düşüren.
İşler karıştıran, yürekler yakan, kızgın közde yakıp pişiren.
Şartlar değiştiren, insanı insanlıktan çıkaran, üfleyen, şişiren.
İlkesizlik aşılayan kişilik bozan, kalemsiz yazılar yazan.

gün doğarken geldiler
teslim ol dediler önce
ellerinde otomotik silahlar gözleri dönmüş
inanamadım gözlerime mahşeri bir kalabalık dışarda
her yan insan kaynıyor
sardılar dört bir yanımı