illaki;
Her insanin kendi icinde
ilahlastirdigi bir sevgili vardir.
Mesela benim cennetim
Senin koprucuk kemiklerinden gecer
Ensene.
Firindan yeni çıkmış, kavruk tuğla dudaklarının ardında,
Ayarsız bir ayrıntıyı saklıyordu kadın.
Bir baskasının, haksız yere faydalandığı nimetin, külfetini tasıyordu yureğinde.
"Ben ölüyorum" diyordu.
-Dizine kadar giydiğin yılan derisi parlak botlarında, hayat kadınını andırıyorsun.diyorlardı.
"Nefes alamıyorum" diyordu.
Su akar yatağını bulur sevgilim,
Gözyaşı değil.
Aynı kaynaktan beslenip,
Ayrı yatakları ıslatan, iki ayrı ırmaktır gözlerimiz.
Bir gün sende ogreneceksin "yalnız karar almayı" ama,
Ne yazık ki bu, o aldığın "yanlış kararları" asla düzeltmeye yetmeyecek.
Siyahini çekiyordu içine gecenin,
Son nefes sigarasinda yaşanmamış bir çocukluk.
Ellerinde biraz hiclik kiri duruyor,
Ne zaman yarına umutla bakmaya kalkissa;
Yasanmisliktan bir esinti dur diyordu.
Duruyordu durmasına ama herşeyi "delilige" vuruyordu kadın
Seni tanıdığım o ilk gün, tamamen bağımsızdim kendimden.
Zamanım olsa, düşüp yollara kendimi arayacaktım adım adım.
Belki, bir kilisenin mum ışığında,
Belkide, bir minarenin yankılanan ezan sesindeydim.
Bulsam Tanrıya soracaktım.
Yanılgısı çok hayatın, tek yönlü adaletine karşı baş kaldırdığınız vakit;
Deli ilan edilirsiniz.
Bu şehri sevmeye, bir kadını sevmekle başlıyordum.
Lolipop zamanlardan çocukluğumun tadında,
Bir çift göz,
Bir el dokunuşu.
Şimdi esen her rüzgar, biraz hüzünlü.
Beni bu şehirde üzer hatırla.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!