Ladese tutuşur gibi tuttum ellerinden,
Ve oyunun tamda başladığı yerden,
Hayat bana kaybetmeyi öğretiyordu.
Bir Lades kemiği gibi,
Hatırla sevgilim;
Sana yakınlaştığım gün merdiven boşluğundaydım hayatın,
Islak basamaklarından kayar ayak yaklaşımım bundandı.
Meğer sana düş'müşüm,
Anne rahminden düştüğüm gün ben sana yazılmışım.
Pierre Loti'de seyr-i İstanbul'dur şimdi yüzün.
Ve gözlerin,
sekizinci tepesidir bu şehrin.
Henüz keşfedilmemiş.
Ben deliyim;
Ansızın bir meydan muharebesinde, düşman birliklerinin ortasına düşer gibi düşlerinde bulurum kendimi.
Seni ben ölüme ramak kala terk ederim bilesin.
Bütun namlularini üstüme çevirmişken, şehrin yalnızlık kokan sokakları..
Umarsız bir tavırla yururum, guluslerinden biriktirdigim yaşama umudumun üstüne.
Ben deliyim;
Başkaları özenip calmasin diye, kokulu silgi almayan anneme hep kızıp hayiflanmisimdir. Çünkü ben başkalarına özenmek zorunda kalirdim, ve ne zaman silmem gereken birşey olsa; "kokulu silgisi olupta vermeyenin" diye sesimi yükselterek baslardim cümle kurmaya.
Annemin bu yaptığına bi anlam veremezdim bi türlü. Çünkü ben ondan öğrenmiştim, temizleyicilerin güzel kokulu olması gerektiğini. Çamaşırları, bulasiklari kendi deyimi ile mis gibi deterjanlarla yikardi, hatta beni bile mis gibi kokan diye tabir ettiği sabunla temizlerdi.
İnsan bilemiyor ışte araya giren yılların,
O yılların arasına sivisip, kalbine yapışan aşkların hayatını ne derece kirletecegini bilemiyor.
Kirletildim, kirlendim.
Hayatımı temize çekmek için; yine annemi dinlemeyip, "güzel kokulu bir kadini" tercih ettim.
Namusu; kadının bacak arasındaki iki damla kanda arayan adam..! Sen,kendi bacak arandaki namussuza sahip çık, Gerisi kolay..
Farklıyız derdi her defasinda, farkliyiz.
Çünkü benim boş bir kalbim vardi,
Yalnız ona ayırdığım bomboş bir kalbim vardı benim.
Haklıydı;
Hayat dolu bir kadındı çünkü,
Boşluğa gelemem der dururdu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!