Mehmet Nalbant Şiirleri - Şair Mehmet Na ...

Anla artık ey gönül geçiyor ömür demin
Çukura hayli yakın ayak bastığın zemin
Çekilmez oldu gayrı ne kahrın ne sitemin

İster Cenneti yaşa istersen yan içinde
Ömür denilen süre bir an’dır han içinde

gideceksen şimdi git
bekleme son sabahı
giderken mehtabı da al
senin olsun ay ışığı,
sana gülsün yakamoz
hiç gülmeyecek bahtıma

Bak şu dünyanın türlü haline
Hiç kimseler çare bulmaz ölüme
Sabredelim gönül elden ne gelir
Ne gelirse kula Allahtan gelir

Ben dertliyim bana derman bulunmaz

Bir garip ağaydı şu bizim memed ağa,
Hoş ağa demeye de bin şahit lazımdı ya,
Ben olursam gönüllerin ağası olurum derdi hep,
Oldu da.
İnsan insan gibi yaşamalı adam gibi sevmeli,
Ve de huzur içinde ölmeli derdi bu dünyada.

Hazan rüzgarı ile herşey solacak
Bilmezsin sen yarın neler olacak.
Ölüm ergeç gelip seni bulacak
Sandın dünya gafil senin olacak.

Kollarını uzatırsın yanına,

Vakit geldi ağalar beyler, buraya kadar.
Kim bilir burdan öte, kimler sizi ağırlar.?

Ne güzel yaşıyordun, nerden çıktı bu davet,
Öyle bir davet ki bu; mutlak icabet gerek.

Sen sen ol dostuna acı söyleme
Tek söz için bile azarlar seni
Her dost görüneni dostun eyleme
Üç kuruş çıkara pazarlar seni

Değer vereceğin kişiyi tanı

Aşka vuslat gerekmez vuslatı karayelde
Âşık Hayy'la yanarken gölgesi kalır elde

Dünyevi alemde aşk vuslatla hitam bulur
Gerçek aşkı tadanın kalbi ukbada olur

Yaradan pek kalın örmüş neyleyim
Yıkılmıyor şu sevdanın duvarı
Kime ne diyeyim nasıl eyleyim
Dertler yaya kalmış derman suvari

Kaç umut tükettim sevda yolunda

Nice değerleri koydum mizan’a
Ağır basar oldu dostun kefesi
Mevsimlerim döndü geldi hazana
Baharımda kalmış dostluk neşesi.

Ne açan bir gülün kokusu rengi,