Kızgınım bayım
Nerden gelir yüreğime bu acı
Mazlumların üzerine çöküyorsa kara bulutlar
Gözlerim kan çanağı
Evet kızgınım
Hala ıslanıyor gözyaşlarıyla
Bana,
Öğrendiklerimi sordun önce
Soluğum kesildi
Öğrendiklerimi bilmen
Beni korkutuyordu
Kendimle yüzleşmek
Hayatı çocukken tanıdım
Ne olduysa o zaman oldu bana
O zaman direndim
O zaman
Şair oldum
Aşka, çentik attım ayrılığı
Aşkın dergahında bulmuştum seni
nasıl da afallamıştım bir anda
bir gün saçlarını çözüp arkama düşeceğine inanıyordum
inanıyor muydum
yanıyor muydum
Birazdan yağmur yağacak
Belki ağlayacağım
Rahmet ince ince inmeden gökten
N’olursun, yanımda kal
Bildiğin duaları avuçlarından
Gökyüzüme sal
Uzatma ellerini kabrimin üzerine;
Bırak, kurusun güller. Yeşersin bir demet ot!
Değince bu bedenim kabrin soğuk yerine,
Elini uzatarak kalkmayan elimi tut.
Şimdi benim ağzımda tek bir türlü hece var.
1
Demlenir mısralarım gönlümün gizeminde
Yontar beni şiirim
Ne kadar
Benzersem sana
O kadar “ben” olurum aslında
Sen eteğindekilerini birer birer dök hele bana!
Yüreğim, en kırılgan yerinden örselenirken.
Şimdi biraz acelen var galiba,
Mahmut Taha’ya
Kitabın ortasından konuşmalarım
Sonra başladı
Kirli bakışlarıyla birbirini selamlayan
Münafık tebessümleri gördükten sonra
Yüreğim dinlemez beni nafile!
Bir de sen konuşsan “vazgeçsin” diye
Hem senden, hem sana dair her şeyden
“Vazgeçtim” deyince, neylerim ki ben!
Eylül 2005, Aksaray
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!