Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Her nimetin bir külfeti var oğul,
Bizler bu dünya’ya sınava geldik.
Gülü çepeçevre har sarar oğul,
Bizler bu dünyaya sınava geldik.

Ağacın zor yeri en uç noktası,

Açılıp saçılmaktır çağdaşlığın ilk şartı
Bu geri kalmışlığın tek sebebi başörtü

Açılsaydı her kadın sıyrılıp utanmaktan
Biz de kurtulacaktık böyle geri kalmaktan

Hırsızı arsızı biz yetiştirdik
Başka gezegenden gelmediler ki
Yüzleri nursuzu biz yetiştirdik
Başka gezegenden gelmediler ki.

Önce imanını aldık elinden

Sana muhtaç yaşar gönül,
Çare sensin bize ey gül.
Canım rayihana hasret,
Aç bahçemde ötsün bülbül.

Soldu gündüzlerin benzi,

İki ara bir derede çaresiz,
Ne terk edebildi ne gelebildi.
Yapmak istediği şeyler belirsiz,
Ne ağlayabildi ne gülebildi.

Ağlaması gülmesiyle yarışır,

Çıt çıkmıyor ne yerden ne de gökten,
Korkunç sessizliğe büründü her şey.
Su vaz geçmiş ateşi söndürmekten,
Dertli dertli name çalmaz oldu ney.

Ne oldu bülbülün tatlı sesine,

Delikanlım hayat bir kez verilen,
Bir fırsattır; ince ele sık doku.
Kısa bir an yaşanan ve görülen,
Tarih şahit, şöyle düşün ve oku.

Her genç her yaşlıyı ilkel sanıyor,

Rabbim çaresizlik içinde kaldım,
Senden çare umar günahkar gönlüm.
Başıma gelen bu halden bunaldım,
Senden çare umar günahkar gönlüm.

Ne dünyam mamurdur ne de ahiret,

Gönül Onda itminana eriyor,
Ona sevgi kalbe huşu veriyor,
Özlem kavuruyor benliğimizi,
Kalp gözleri açılıyor görüyor.

Gözlerimiz bekliyor dönüşünü,

Prangalar vurarak kilitledim sevgimi,
Anahtarı kaybettim, hayır elimle attım.
Kedi fare misali oynayarak duygumu,
Sömürdün pervasızca ve sonunda ben bittim.

Ben sustum sen konuştun insafa gelmeyerek,