Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Sevgili; göz yaşına lâyık olmak bir yana,
Hüner saydık o temiz aşkına ihaneti.
Gözlerinden damlayan inci tanelerine,
Değer veremedik ki bilinmedi kıymeti.

Sen sevgiyi verirken ne kadar cömert isen,

Göçmen kuşlar sıralanmış göklerde,
Bağ bozumu mevsim güze benziyor.
Azınlıklar söz sahibi çoklarda,
Bu güdülen sürü bize benziyor.

Fikrimiz var hiçbir işe yaramaz,

Aynı dünyayı paylaştık hepimiz;
Kimsenin kimseden üstünlüğü yok.
Şekilden ibaret varsa farkımız;
Yalnız mekan ve renk farklı başka yok.

Yaratan imtiyaz bahşetmemişken:

Ben olmaya çalıştım ömrüm boyu,
Hain nefis bırakmadı yakamı.
Attığım her adım bir dipsiz kuyu,
Hain nefis bırakmadı yakamı.

Her namazda dua ettim Rabbime,

Kimi zaman güler insan, kimi zaman ağlarmış,
Masraflı bir mevsim ama gelmeyince olmaz kış,

Zor günlerin kıymetini daha zoru öğretir,
Öyle zamanlar olur ki onu bile aratır.

Bekleyen var geda olup kapında
Duymaz mısın bu feryadı Ey Nebi (as)
Açılmayan perde var nikabında
Aç nikabı çık gel hadi Ey Nebi (as)

Asır oldu hasret çeker bu ümmet

Ne varsa elimizde güzel olandan yana;
Şuursuzca harcayıp tükettik kana kana;
Kayboldu kimliğimiz döndük yedi yabana;
Ağlasak mı gülsek mi bu garip halimize?

Arı tutup arsızlıkta yiyip bitirdik;

Heyecan çöktü birden saat on otuz;
Vapurdan inecek beklediğim var.
O kızıl saçlıyı gözlerim arar;
İndi herkes ama ben yine yalnız.

Yine boynum bükük ve ben çaresiz,

Bir çok dost tanıdım altın yürekli
Çağlayanlar gibi sevgi akıtan
Hem almaya hem vermeye istekli
Bana insan olmak dersi okutan

Latif bir şakanın içinde saklı

Sapsarı saç,buğday ten ve ince beden uzun boy,
Tam bir biblo sanki güzel nereye koyarsan koy.

Kendisi de çok farkında bu halinin o yüzden,
Kendini beğenmişlik kaçmıyor gözümüzden.