Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Asma suratını somurtma öyle;
Güzel yüze asık surat yakışmaz.
Düşüncelerini çekinme söyle;
Kendiyle küs olan el”le barışmaz.

Bilir misin güneş her gün doğarken;

Lutfederek beni insan yarattın,
Sana kul olmayı beceremedim.
Yer yüzünde nimetlere garkettin,
Kadrini bilmeyi beceremedim.

Kendimden zannettim ikramlarını,

Beynimle nefsimin arası açık,
Birisi dost diğeri düşman bana.
Nefsim sarhoş olmuş sanki kör kütük,
Ben de şaşıyorum kim olduğuma.
Ağlanası halime güldüğüme.
Bunca yıl bu zıtlıklarla,

Hayalı ve edepli kızlarımızdan özür dileyerek. M.Ç.

Ne bu kızdan ana olur ne bu oğlandan baba,
Bunlar değerlerini parçalayan akbaba.

Ar perdeleri yırtık hayayı kaybetmişler,

Tok açın halini nerden bilecek
Zengin servetiyle caka satıyor
Gariban bu halde nasıl gülecek
Gündüz sefil gece de aç yatıyor

Pantolon yamalı ceketi yırtık

Aklı erenlerle düşüp kalkmalı,
Hem ele hem dile dikkat etmeli,
Huzur bulmak istiyorsan dünyada,
İyilik rehberi bir dost tutmalı.

Yüze gülen yalakaya güvenme,

Adımıza kestiler faturayı,
Oysa harcamayı biz yapmadık ki.
Hesaplarken şaşırdılar sayıyı,
Sorumlu sizsiniz biz bakmadık ki.

Bizler aklı ermez koyun sürüsü,

Dokunsalar ağlayacak gibiyim,
Yüreğim dağlandı kor ateşlerde.
Bent yıkıldı çağlayacak gibiyim,
Ümitlerim tükendi bakışlarda.

Mil çekildi gözlerime karardı,

Günler bir yıla benzer aylarsa on seneye;
Dert bir acımasız ki dilim varmaz demeye.

Hayat çekilmez oldu yaşamaksa bir girdap;
Ensemizde kelepçe artık ne yaparsan yap.

Geldi bak gördün mü ayrılık anı,
Zamanı çekilmez bilişim ondan.
Kasvetli bir gece günün her anı,
Boynumu bükerek kalışım ondan.

Dar geliyor dünya hasret çok acı,