Kar yüzlü kadınlardı bize dua okuyanlar
Çile kırıkları sıvanmış dudaklarıyla
Bir asırlık çizgilerdi alınlarını ikiye bölen
Buluttan saçlarıyla içerimize dua dua yağan
Nasırlı elleriyle okşayınca yüzümüzü
Çehremizde nurlar dolandırırdı çileli avuçlar.
Ölüm bir kuş gibi tepemizde
Görünmez ufuklarda kanat çırpar
Bakınca göremezsin kanat vuruşlarını
En ummadık anda pençesini saplar.
Sen bir avsın, o bir avcı
Dünya düşmüştü bir zehirli deryanın ortasına
Kuraklık inmişti insanlığın yürek coğrafyasına
Bulutlar yağmuru unutmuştu yıllar yılı
Zemzem bile mahzun geliyordu sofralara.
İnsanlık unutmuştu çoktan Rabbini
Putlarla doldurmuştu Allah’ın evini
Odunu kemiren ateşi izlemek
O dalın koptuğu ağacı izlemektir aslında
Bir uzvu yanan insan gibi kıvranır ağaç
Su arar çorak toprakların derinliğinde
Çocuğu alevlere düşmüş anadır ağaç
Silkinir döker tüm çiçeklerini
Bir değirmenim, terk edilmiş ve viran
Çarklarım kırık dökük döner her an
Buğday yerine dökerim tekneme zaman
Bir değirmenim, terk edilmiş ve viran
Kapımdaki çivide asılı paslı bir kilit
Bir uçurtmayım şu kaderin elinde,
iplerim kirli avuçlarımda
güneşim kan kokuyor
toprağım lapa lapa ölüm
şehirler akıyor durup durmaksızın.
Kendimi tanısam bir defa
çözülüverecek çoğu şey
öyle aynada gördüğüm gibi değil
derinlemesine çözsem sırlarımı
hayallerimi tartsam avuçlarımda
yaşam gramerini söksem
en güzel devrim
kırmaktır putları
hazreti ibrahimce bir devrim
hazreti muhammetçe bir devrim…
Yalnızlığı en iyi sen bilirsin dostum ağaç
Uçsuz bir genişliğin ortasında tek başınasın
Alıp başını gidemezsin kafana esince
Sevemezsin toprakta filizlenen yavrularını
El açıp yalvaramazsın tependeki bulutlara.
nefes alan leşlerin gezegeninde
yürekler bataklık
ciğerler balçık
yaşayışlar fosforlu
duruşlar şaşalı, inançlar topal…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!