Mehmet Bicik Şiirleri - Şair Mehmet Bicik

Umutların bittiğinde,
Seviştiğimiz yerlere gittiğinde,
Tüm sevenlerin terk ettiğinde,
Beni düşün…

Bunalıp yalnız kaldığın an,

Bir hayâlet gibi dolaştım şehirde,
Bulamadım kendime derbeder bir dost..
İnsanlar yüzlerine geçirmişler post,
Arınmazlar bir ömür yıkansalar da nehirde..

Yalnızım bu şehrin caddelerinde şimdi,

Aşkımıza göz değer,
Seni başkası sever,
Emeğimiz boşa gider,
Diye korkuyorum...

Sevgimizi öldürürsün,

Sevdim,
Ama sevilmedim.
Acı çektim,
Uykusuz kaldım,
Sevdiğimin ruhu bile duymadı..
Ben plâtonik aşklar yaşadım hep…

Beni benden alan,
Sevdâlara salan,
Zamansız solan,
Güllere ağlıyorum…

Güldürmeyip ağlatan,

Sevmesini bilmeyen,
Yâr gönlünü almayan,
Yüzü bir gün gülmeyen,
Yârdan bir şey beklenir mi?

Bedrik gibi yağmayınca,

Kırıldı sazım, koptu telim.
Tutmaz oldu kanadım, kolum, elim.
Sevdâ yollarında yalnız değilim.
Benim de bir sevgilim var.

Dumanlı dağlarıma karlar indi.

Kenarından Simav Çayı akıyor,
Şu hasretlik yüreğimi yakıyor.
Dertli anam yollarıma bakıyor.
Döneceğim günü gözle Bigadiç…

Dağlarında yavru ceylân gezermiş.

Sevdâlanmak, güzelmiş.
Güzelmiş, seni sevmek…
Sen,
Hayatı bana sevdiren kadınsın! ...
Üzme beni,
Yakma canımı…

Bakmayın şimdi
Yalnız olduğuma..
Ben de
Gönül verdim,
Nice dilberlere,
Yosmalara…