Eşim'e...
Suskun çağırmalarına, andlar yazıyorum.Ağıdımı özgür bırak.Gideceksen öyle git...
Sen giderken ağlamalıyım.Dökmeliyim berraklığını düşlerimin.Alın aklığım, karalar bağlamalı, sen giderken ben, kalmamalıyım.Öyle öylece susarak.Feryatlarımı bulmamlıyım, sen günlerimden, saklandıkları yerden çıkarıp ağzımın en çığlık yerine asmalıyım.
Sen giderken ben acımalıyım.Dermansız kalıp, düşmemeliyim.
Sen giderken bir tufana kapılmalıyım.Savrulmalıyım.Ağarmamalıyım.Kararmalıyım.Sen giderken kan akmalıyım ırmak boylarında.
Aynalarda hüznü
Yansıtıyordu gidişin.
Kendimle tüm yüzleşmerimde,
İhanetini ele veriyordu
Gözlerimdeki çekingen vuruşmalar...
Aynadaki üşüyen ve
Betül'e
Dostum
Ayrıştırılmış bir savaşın
En yoğun yerindeyim
Yasemen, fesleğen ve leylak...
Ne olur bir sabah
Kavgasız, döğüşsüz uyansak.
Bir sabahta uyandığımız da
Gözlerimizin,
Kaçak ıslaklığı olmasa.
Sabahın Laneti...
Uzaktı bizi birbirimizden ayıran yollar.uzuyordu hasretinin her vuruşunda kalbimde...aslında biz dik yine uzakları yakın eden, kelimeleri düşüren dlimizden.nereye düşürdün, düşürdüm bir bulabilsem...
Şimdi yoksul hüzünler yerine, kalbimde çok zengin senli ağıtlar yazıyorum.Kalemimden kan damlıyor, mürekkep yerine...
Nerden başladık ki nasıl bitirdik bilmiyorum.Kelam ın zevale dönüştüğünü görmek, nasibizde vamış demek.Artık biz 'biz' oldukça büyüyen, tek beden olamıyor, aksine biz olmaya çalıştıkça sen ve ben oluyoruz...
Köprüleri yıkıyorsun.ben demir sütünları ellerimle kaldırmaya çalışırken sen; sana ulaşmak için yaptığım köprüleri yıkıyorsun.Anlamıyorsun.anlamıyorsun.Susuyorsun.Susuyorum...
seni düşlemek
baharı düşlemek gibi
yağmuru,yeşeren yaprakları
yeşertmek,yaşatmak gibi...
seni düşlemek
seni hayal etmek
Adım yok.
Kimliksiz ve hükümsüzüm.
Ayrıldım tüm yangınlardan.
Kalemler kırıldıktan sonra,
Bir gün doğdu
Ellerime
içimde dinmek bilmeyen
bir ihtilalle
intihara kesildi makbuzum
hüküm verildi
aşk ağır bir bedelle
bedellenmenin
Kentler Tünüyor
Usumun gölgesine
Sayıklamalarımda,
Yanan bir ağaç konuşuyor.
Gölgemi kovaladığımdan beri
Gölgesiz yaşamlara yatkınım.
İçlerinden biri güldü
Dedi ki sonra;
“hayat ne garip değil mi”
Hak vermemek olanaksızdı
İçimde bunca titreyen şehir
Hüzünleri dururken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!