Mehmet Akif Ersoy Şiirleri - Şair Mehmet ...

20 Aralık 1873 - 27 Aralık 1936
Mehmet Akif Ersoy

Dış yüzüm böyle ağardıkça ağarmakta, fakat,
Sormayın iç yüzümün rengini: Yüzler karası!
Beni kendimden utandırdı, hakîkat, şimdi,
Bana hiç benzemeyen sûretimin manzarası!

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Bahâr olmuş, çemenler, lâleler, güller bütün bitmiş;
Gülüm, bir sensin ancak bitmeyen hâlâ şu topraktan.
Rebî’î bir bulut şeklinde ağlarken mezârında,
Nihâyet öyle yaş döksem ki, artık sen de fışkırsan!

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Bir gün azıcık kazmayı vurdum yere, nâgâh
Aks etti derinden bana şu nâle-i cangâh:
Zinhâr yavaş vur ki bu toprak yığınında
Bilsen ne kadar baş, ne kadar göz yatıyor âh!

7 Nisan 1898

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Bir gün satılık bir köle gördüm gidiyordu
Bîçâre dönüp sâhibine böyle diyordu:
Çok bende bulurlar sana benden iyi, lâkin
Bulmak bana zâtın gibi heyhât ne mümkin!

7 Nisan 1898

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Ya bu âlemde vefâ yok zâten,
Ya vefâsız bütün ebnâ-yı zaman;
Kime ok atmayı öğrettimse
Sonra bir gün beni de aldı nişan!

14 Temmuz 1898

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Olsaydı beşer gaybı da idrâke muzaffer,
Bir kimseye âsûdelik olmazdı müyesser.

14 Temmuz 1898

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

«Hemşîrezâdemdir.
Dört yaşında öldü.»

«Bütün gün işte boğuştum, içim sıkıldı. Yeter!
Yarın da aynı mezâhimle uğraşıp duracak
Değil miyim? Bana öyleyse, şimdilik ister,

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Ne yazdıysam eser nâmıyle hepsinden rücû’ ettim;
Sözün ma’nâsı yok, ma’nâ için söz bulmak imkânsız!

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Arkamda serilmiş yere bir mâzî var,
Karşımdaki müstakbelim ondan da harap.
Hâl ortada, bir çöl ki, sudan vaz geçtim,
Yok ye’simi aldatmaya bir damla serap.

Temmuz 1936

Devamını Oku
Mehmet Akif Ersoy

Düşman sesi duymak istemezsen,
Kardeş sesidir, uyan bu sesten!
Kalkınca görür ki akşam olmuş,
Vaktiyle uyanmayan bu sesten.

17 Ekim 1918

Devamını Oku