Mehmet Akif Ardıç Şiirleri - Şair Mehmet ...

Şu dünya bir anlık rüya;
Vazgeçmek çok zor mu evlât?
Gelir ölüm saya saya
Genç-ihtiyâr der mi evlât?

Çatışırsa nefsin senle,

Adı, Gül'dü. O, hiç gülmedi. Yorgun kanatları altında, hep özlemle seyrederdi ayışığını...

Kaybetmeyi hiç düşünmedim mi onu? Daha açarken, soluşunun acısıyla yanmadım mı? hep onunlayken, onsuzluğun korkusuyla kahrolmadım mı? Yorgun kanatlarına sığındığım, o çökmüş, yaralı martılar gezinen eski gönlünde, Güneş'e açan kardelen'lerin içinde ben, ben o minnacık bedeninden koparılmış rûhumla onda açan ben... Şimdi ne yapacağım? O'nun gülüşlerini, O'nun öpüşlerini ve O'nun ipekten örülmüş merhametini nereden bulacağım? ? ? Yeniden mi düşeceğim toprağa, yeniden mi yeşereceğim karlar arasında? ? ? Şimdi kimin olacağım ben, şimdi kimin olacağım? ! !

Suskunum... Yorgun... Boynu bükük oluşum hilkatimden... O'nun tuzlu gözyaşları boğuyor beni. Başka başka yerlerde; NEFES ALAMIYORUM! ! ! Allah'ım, sönmesin bu ateş, hiç bitmesin bu ACI! ! ! Ben, nasıl O'nun bembeyaz yüreğinde açtıysam, içini yakan o ateşin içinde sonsuza dek yanayım! ! Gözlerinden süzülen acı dolu pırıltılarda, boğazına düğümlenen her acı kelimede, yüzünü okşarken bir bebeğin, minnacık parmaklarının arasından... İzin ver Allah'ım! Ne olur, ne olur izin ver! ! !

Ne gençliğim hüznü var artık
Ne de ihtiyar kalbimde bir keder..

Seni tanıdığımdan bu yana
Ufkuma hep gözyaşı düştü
Kalbim hep vuslatla tutuştu

Yıllardır mâzimde çözülmeyen sır;
Nefretler karışmış, aşk belli değil..
Günler sene olmuş, seneler asır;
Gençliğim kaybolmuş, yaş belli değil..

Gözlerin deniz'in bir eşi gibi..

Sonsuzluk ağlar gözümde; ben, sonsuza ağlarım.
Birgün öleceksem de, hep sonsuzda varım

Çıkarken yollarım hep sana doğru
Gözlerim adresle boşa döğüştü
Ararken yüzünde acır duyguyu
Gamzen, ok atan kaşa dönüştü

Gönlüm bir gel deyiş bekler sesinde

çocukken de çılgındı hep
deli-dolu, umursamaz
hayâl, denizleirn sonunda...
bir kartanesiyle başlardı herşeye
çılgınca.

Hayat pistir; don kadar
Ömür kısa; don kadar
Korkuyorum batacağız
Birgün donumuza kadar

1993,Adana Mehmet Kemal Tuncel Lisesi

-cemile'ye...-

bakmaya doyulmazdı gözlerin
seyredilmeye tadılmazdı gözlerin
ama ben bakamazdım
çünkü ne zaman baksam o yemyeşil gözlerine

Yarına alnının şâhidi o nûrlu ışık
Son yolculuğun bu hüzünden ırak
Yine seni gördüm bu gece yaklaşıp
İklimlere doyduğum düşler gibi berrâk

Bilmem kabul eder misin bir ılık dua