Mehmet Afif Can Şiirleri - Şair Mehmet A ...

Seni sevmekten,
Seni özlemekten,
Sesini duymaktan,
Hasretini çekmekten yoruldum.

Ne yaz'ını sevdim buranın, ne de kışını.
Bir de ilkbaharı vardı,
Yaşadım;
Bütün ihtişamını
Ve rengarenk güzelliklerini.

Bir de Nazê'im vardı,
Masum yüzü,
Meraklı gözleri,
Anlatamadığı sözleri.

O eski zamanlar da,
Ne üzülen vardı nede ezilen.
Herkes herkesle paylaşırdı varlıklarını,
Bazen bir kase şeker, bazen bir bardak demdi.
Yardımlaşmaydı tek dertleri...

Şu bir gerçek ki;
Ölüm kalleştir.
Nerede,
Nasıl vuracağını hiç belli etmez.

Ölümlere ölüm katar zalimler;
Mazlumun toprağında...
Sahipsiz halkın, devletsizlik batağında...
Ölümlerden ölüm beğenin diye;
Bitmez çilemiz,
Derdimiz,

Hangi yöne baksam;
Görünen,
Güzellikten öte herşey...
Ne uymak mümkün,
Ne de uyumak.

Bugün öylesineyim...
Yorgun,
Dargın,
Huzursuz
Ve mutsuz.
Korkunun en dibindeyim,

Ne çok özlemin varmış bende;
Biriken...
Uzağından;
Daha çok uzağına giden

Hangi dağın yamacıdır bilinmez;
Tek huzur bulduğum yer.
Ölümlü dünyanın sonu gelmez;
Kötülüklere inat, nefes aldığım yer.
Pasur'un bilmem kaçıncı güzelliklerinden;