Mehmed Sarı Şiirleri - Şair Mehmed Sarı

Seni sordum,
eşkiya geçmez
kuş uçmaz
buz salkımlı
kaya kovuklarından.

Ne denli çirkin bir davranış
yerlere eğilmemek karşısında güzelliğinin,
Duyarsızlıkların en kötüsü
duygulanıp taşmamak seni görende,
Yağmamak yaz yağmurlarınca
bakıp da gözlerine,

Koynunda al güller açar her sabah,
Sıcak güneşler düşer karlı gecelere,
Ömür çağıl çağıl akan bir sudur
kuytu derelerden,
Gülüşün aydınlığı bahar sabahlarının
leylak kokan bahçelerde,

-Mansaryar’a

Sürüklüyor zaman dökülen yıllarımızı
yalnızlığın üstümüze kabus gibi çöktüğü
güney yarım kürenin göçmenler şehrinde,
Ölgün ışınlarını kaçırırcasına

Her şey onların elinde bugün,
Mal ve para
mülkiyet ve devlet
silah, ordu, örgüt ve cinayet....

Zeynep’e

Döndü yaşam eğrimiz
geçti zaman şimşek hızıyla
gün eğildi iyice ufkun üstüne,
Bir adım ileri iki adım geri sayacak

Umarsız düşler duasıdır bu
dünle bugüne
bugünle yarına ulanan,
Umut yoludur sabahsız uykuların
dizim dizim gurbet katarlarınca
uzanıp gelir çaresiz günler gerisinden,

Acı haberinle tutuştu gönlüm
Yüreğimdir korla yanan İhsani
Ozana kar etmez böylesi ölüm
Sevdan susmayacak inan İhsani

Sazındı gözlerden yırtan perdeyi

Yüz anlatımların bile
bir türlü silinmedi
o günden beri belleğimden,
Merhabalaşırkenki

Kanlı bombardıman altında
35 yerinden kanarken yüreklerimiz,
Ve dünyanın dört bucağında
bağırırken insanlar adalet diye
katillerin sırtını sıvazlayıp
mağdurları tutuklamakta