Mehmed Arif Şiirleri - Şair Mehmed Arif

içimde bir adam
konuşur durmadan
koş, oyna, zıpla, neşelen
al zevkini dünyadan
dur der ötekisi,
terler üşütürsün

bir Bitlisli Cebrail vardı
bir de Bozkırlı Ali
ibn-i sina’da kesişmişti yolları
gözyaşıyla yıkanırdı her akşam hastane koridorları
cebraille ali
gezerdi bir bir odaları

Iste bitti yine zaman
Yollardayim sensizlige uzanan
Bu yollar bilirim yine bulusturacak bizi
Varsa eger nasibimizde bulunan

hiçbir savaşın müsebbibi değilim
adıma rastlayamazsınız soykırım kayıtlarında
tek bir müşteki çıkmaz karşıma
auswitch'den felluce’ye
gazze'den çeçenya’ya
çoluk, çocuk, kız, kızan ve ihtiyar

size sesleniyorum ey evine ekmek götüremeyenler!
öğün vaktinden korkanlar sizlere söylüyorum,
orucu oniki ay tutanlar kanatır yaramı en çok.
kasabın önünde kaldırım değiştirenlerdir muhatabım,
ev sahibine kapıyı açmaktan korkanlardır,
beni uykuya hasret bıraktıranlar.