Mavi Benim Neyime Şiiri - Rukiye Çelik

Adım yıldız!
Göğe emanet edildim
Gök mavi, deniz mavi
Ne güzel dedim her yer mavi...

Mavinin içinde ben de oldum mavi
Görülmeye değerdi sevincim! ..
-Uzun sürmedi-
Baktım, hayalimde bulutlar geziniyor
Yağmurla ağırlaşmışım
Farkındalık sıfır! ..
Ben de mi bulut oldum başım göğe değince
Şaşırdım!
Üzerimde nem, gözümde yaş damla damla
Karıştım maviye...

Gözlerimi sen mi ağlattın?
Sordum yağmura...

Gülüşüm dondu yüzümde
Bir kayadan düşer gibi çakıldım yere
Beynime ağır geldi sallanan başım
Tutunduğum dalda ne yazım, ne kışım
Zor olacak buradan kurtuluşum...
Ne dersin mavi kardeş
Son muydu gerçeğe uyanışım
Rüya mıydı gördüğüm mavi
Silindi değil mi gözlerimden mavi? ..

Her yer karanlık, her yer toprak
İçinden sesler geliyor:
Özür dilerim,
"Anneler Günü"nü kutlayamadım anne! ..

Söyle ey bulut, söyle ey gökyüzü!
Mavi benim neyime
Ağlıyorken yüzlerce anne
Evladının başında...

Rukiye Çelik
Ankara/8 Mayıs 2016