Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

DAL YANIM GURBETTİR GÜL YANIM HASRET

Alayım kalemi, sazımı sabret
Hem söyleyip hem de yazak be saki
Dal yanım gurbettir gül yanım hasret
Baharda bağ gibi tozak be saki

Bir devri çemberde dolanıp durdum
Anladım ki onca telaş boş imiş
Yaşam nedir diye yıllarca sordum
İki nefes arası gülüş imiş

Dal soyunur geriye çalı kalır

İNSANA GİTMEYEN YOLA BAĞLANMA

Sözüm sana yolcu ey insanoğlu
Edep erkân bilmez dile bağlanma
Hep altından çıkar bir çapanoğlu
İnsana gitmeyen yola bağlanma

ÇÖZÜLSEYDİ ANNELERİN ELLERİ

Ne yıldızı sönerdi akşamın
Ne yeşili solardı yaşamın
Üretkendir dişidir
Annelerin işidir sevmek

YEDİ UYURLAR

Rivayet odur ki
Bir kral vardı
Adı Dokyanus
Adı nemrut

BELGE VE TUTANAK
ALTINA ALINMIŞTIR.
Yıldız çiseliyordu geceye
Yıkılmış bir selvi
Vurulmuş güvercin gibi düştü yere
Bir kare resim ve

AKLI CEVİZ İÇİM BENİM

Hani derler dağ adamı
Hasta eder sağ adamı
Çıkarına yağ adamı
Öyle inat keçim benim

EVLAT

yoluna öleceğin bir çok şey var
yar gibi
yaren gibi
vatan gibi

Kuşların dillendiği yerde
Bereketin bollandığı
Sevdanın sellendiği yerde
Fakirliğe fukaralığa yuh olsun

Yuh olsun

YÜZÜN DEĞİL KADERİN GÜZEL OLSUN
Komşuluğuna baktım
Bi halt yok
Konuştuğuna baktım
Bi halt yok
Ahlaksızın teki,yalan dolan