Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

İNSANA GİTMEYEN YOLA BAĞLANMA

Sözüm sana yolcu ey insanoğlu
Edep erkân bilmez dile bağlanma
Hep altından çıkar bir çapanoğlu
İnsana gitmeyen yola bağlanma

SEVGİYİ SEVİNCİ SERELİM GAYRI

Şu dünyaya sende ben de sığarız
Kulluk kösteğini kıralım gayrı
Gül olur açar gün olur doğarız
Kardeşçe köprüler kuralım gayrı

SEVİ DİLE DÜŞMÜŞ YOLU NEYLESİN

Başını sevdaya aşka eğmiş de
Bülbül küle dönmüş gülü neylesin
Kadir mevlam güzel edip övmüş de
Güle çile düşmüş alı neylesin

ÇÖZÜLSEYDİ ANNELERİN ELLERİ

Ne yıldızı sönerdi akşamın
Ne yeşili solardı yaşamın
Üretkendir dişidir
Annelerin işidir sevmek

AKLI CEVİZ İÇİM BENİM

Hani derler dağ adamı
Hasta eder sağ adamı
Çıkarına yağ adamı
Öyle inat keçim benim

EVLAT

yoluna öleceğin bir çok şey var
yar gibi
yaren gibi
vatan gibi

YEDİ UYURLAR

Rivayet odur ki
Bir kral vardı
Adı Dokyanus
Adı nemrut

BELGE VE TUTANAK
ALTINA ALINMIŞTIR.
Yıldız çiseliyordu geceye
Yıkılmış bir selvi
Vurulmuş güvercin gibi düştü yere
Bir kare resim ve

Kuşların dillendiği yerde
Bereketin bollandığı
Sevdanın sellendiği yerde
Fakirliğe fukaralığa yuh olsun

Yuh olsun

YÜZÜN DEĞİL KADERİN GÜZEL OLSUN
Komşuluğuna baktım
Bi halt yok
Konuştuğuna baktım
Bi halt yok
Ahlaksızın teki,yalan dolan