Mahmut Nazik Şiirleri - Şair Mahmut Nazik

TÖVBEMİ BOZDURMA BENİM

karışmak için bahar dallarına
kaç kere direnmiş sevdam
bıçak gibi zemheri ayazlarına
*

Dünya malı köşk dediğin
Bel bağlayan naçar gider
Bahçede bir gül sevdiğin
Yüreğinde açar gider

Gönül erer aşk çağına

Canın cananını koyup geride
Gideni görünce yol ağlamaz mı
Yâri yârenini yangın yerinde
Koyanı görüp de kül ağlamaz mı

Yitip gittik bu şehrin varoşunda

NE GÜZELDİ ŞU ANNEMİN YALANLARI

Annemin düşleri
Annemin gülüşleri
Şu annemin yalanları
Ne güzeldi şu anemin yanlışları

BANA EĞİLMEYİ ÖĞRET DERVİŞ AŞKA

yel değmemiş sütleğen mavisi gözlerin
kaç mum yakar kendi ateşinden bir bilsen
hani boğazına kadar batmak var aşka
yani yırtmak var geceyi orta yerinden

YÜZÜNDEKİ GÜLÜŞE AÇ DE
Kalbindeki o kuşa
uç! , de
Yüzündeki gülüşe
Aç! , de

ZOR ZANAAT MEMET OLMAK

Bu ülkede
Memet olmak
Zor zanaat
Zor zanaat

Söylenmemiş türkü
Öksüz çocuk
Bir yarım öykü
Ekilmemiş tohum gibi
Elimde kalmış sevdam

BİLİYOR MUSUN SEN NESİN

Sen var ya sen
Biliyor musun nesin

Hani

Bal dediler aşk şerbetin içtim de
Zehir imiş ay sevdiğim bilmezdim
Öylesine yol dediler geçtim de
Nehir imiş a sevdiğim bilmezdim

Aşk dediğin ışık nuran dediler