Hepsinin, aynı yerden, toprakları
Bir birinden ayrıdır, saksıları,
İçine diktik, yeşil fideleri
Rengârenk açtı, ayrı çiçekleri
Bütün madde menfezlerini, sömüren gafil,
Sen, kemirici nesneye, taş çıkartan sefil,
Beş verince on beş almaya alışan nesil,
Mal ve sermaye göbek şişirme işi değil…
Mal, vasıta makamında, her ölçüsü dakik
Hangi kaba su koysan, alır onun rengini
Buz dağları: Eritir yine kendi kendini
Uyma, meyyus olana; giremezsin her kaba
Sen. Buz değilsin ki? gitme ucuza caba
Sen
Milletim;
Kınalı ellerin, kalem kaşların,
Sırma saçların, terli gövdelerin
Kesik başların, barut kokan ellerin yadigârısın…
Tevhid yolunun yolcusu: En büyük mu’cize
Efendimiz bildirmiş, bu haberi bize
Babasız çocuk verildi, Meryem annemize
Beşikte konuştu peygamber, Şanlı mu’cize
Yeni doğan çocuklara, şeytan dürtermiş
İnsan: Evveli, bir zerre sudur
Sular kan olur, kanlar can olur
Yüce sanatın, eseri budur
İnsan: her şeyden yüce kul olur
ALLAH-U EKBER, ALLAH-U EKBER…
Batan güneş: karanlık gecelere yol verir
Gözleri delen geceler, güneşe gebedir…
Güneşi doğuran gece; derdimin annesi;
Bağrındaki yıldızlar, bir teselli memesi…
Namus; vicdanlı insanın helal lokmasıdır
O, haram lokmaların, keskince yongasıdır
Namus; gelinin süsü, yiğidin şerefidir
Allah için çalışanların, şanlı örfüdür
Sen ey! Yemyeşil, şirin nazlı bahar
Görkemin; güneşten alıyor nazar
Sen gelince bütün çiçekler açar
Bülbüle, ah çektiren, güllerin var
Seninle birlikte, her şey canlanır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!