Lütfi Kireçci Şiirleri - Şair Lütfi Kireçci

Serviler içinde bir park yeri…..

Bütün hikayelerini okudum hayatın,
Yardanda geçtim, serdende,
Bir başıma aldım rengini mavilerin gökten,
Yükledim kolestrolu yükselmiş kelimelere,

Kaçırıyorum hüzünlerimi,
Bir bağ bozumu mevsiminde
Ansızın gelen zemheriden,

Yollar uzun, yollar büklüm, büklüm,
Her yol tek bir adrese çıkıyor beynimin haritasında,

Bir kahve köşesinde başlar vurdum duymazlık
Nedenli kayıtsız kalabilir insan, güvercinlerin vurulmasına
Şimdi köşe başlarını tutmuş eşkıyalar
Henüz branşından emekli olmamış bir seri katil
Gün avuçlarına her tip insanı koymuşta bir başına
Mezuniyet balosuna gelen olmamış ormanda yolunu kaybetmiş bir ayının

Ölüm gülleri dökülüyor yüreğimize

Usturalar eski sözcükleri kesiyor
Karmaşa laboratuarında,
Kendi çakıllarımızı dökemiyoruz
Dilimizin ucuna toplanan ateşlerden,

Önce mavilerini vurdular kentin,
Gecenin soluklarına yığıldı yangın soluklarımız,
Eski bir çerçevede poz vermekten öte gitmedi dostlar,
Yalnız martılar şahitti parmak uçlarımızdaki yıldırımlara
Bir ölünün karnında geçirdik bulutlardan uzaklığımızı,
Ne değişti bunca yıl

Otopsi İstiyorum……..

Cesetler dökülmedi parmak uçlarımdan,
Köpekler ulumayı bıraktı mağara önünde,
Ah..unutmuşum gecenin kandilini yakmaya,
Mavi bir şiir örümcekliyorum didaktik şiire,

GÜNEŞ BİR YÜZÜM, AY BİR YÜZUM
Yüküm ağır şafaklara taşıyamam,
yorgun gözlerimde sen varsın
Hangi cinnetten hüküm giydim geceye,
sırrını çözemiyorum
Uzaklara sürgün resmi bir kulağı eksik şarkıların,

Ağrıyan bir mutluluk olmasın
Ağrıyan yanlarımızı ikmal eden tabutlar
Soğukta üşüyen ceset olmasın
Mavi bir tülbent karanlığa.

Başım dik, vazgeçilmez aşk,

Neydi ki o kuyruklu yıldızın hikayesini dinlemek
Nerelerden gelip, nerelere giderdi kim bilir,
Hareket halindeydi otobüs,
Tedirgin bir yolcu vardı içinde
Dağlardan aşağı iniyordu şaha kalkmış atlar,
Kurtlar özgürlüğü haykırıyordu yıldızlara

Tuzlu bir heykelmiş hayat sürülerin yalandığı

Cesaretim kalmamış
Bakamıyorum defolu aynalara,
Duvar diplerinde mavi bir sancı sevincim
Tuzlu bir heykelmiş hayat sürülerin yalandığı,