Leyla Işık Şiirleri - Şair Leyla Işık

usanmadım bekledim her akşam bu kumsalda seni
süzüle süzüle terketti bulutlar gökkubbeyi
zakkumlar boynunu büktü
hüzünlendi pembeleri
ıssızz kaldı kalbimin köşeleri
gelmedin diye...

soluğun ney
hüzünlü hüzünlü üflüyor yalnızlığımı
ben,
sevgine el açan
boyun büken
ben,

-Yine akşam oldu
bulutlar çöktü yalnızlığıma
gün
son ışıklarını da çekip alırken penceremden
sen geldin aklıma...

' sevme beni ' deme sakın...

hele...

hele ' UNUT'', hiç deme!

....Ve kaçınılan son,
...Ve ayrıyız işte
dilim varmıyor ayrıyız demeye
kopup sevgiden aniden
hasretin kollarına düşmeye
ayrıyız değil de

Duygular yıkıldı bir bir
Terkedip gitti son kuşta
Hangi gönülde şimdi
Mutlu mu?
Kimbilir...

Seni düşünmek...
Seni istemek...
Seni özlemek ne zor.
Seni yaşamak bir başka kentte sensiz.
Yüreğime saplanmış bir bıçak gibi anılar
Ağlarım...

Yalnızlığın hüznü var içimde
sevda çiçeklerim solmadan
gel
ayrıldığımıza bakma sen
içinde bir umut,
bir özlem varsa,

Umutsuzluğa düşmen niye? ...
Niye gözünde biriken inciden damlalar...
YÜREĞİNDE SAKLADIĞIN SEVGİME
SİTEMİN NİYE? ...
NİYE... Yalnızlığı dost bilip,
sarılman ben diye...

Dün gece düşümde gördüm düşümüzü
Beyaz bir atın üstündeydik ikimiz
Sessiz,
Sakin
Islak kumsalda