Leyla Güleçöz Şiirleri - Şair Leyla Güleçöz

Bileğimi büken düşman değilmiş.
Gardaş bellediğim vatandaşımmış.
Bu ihanetin örneği tarihte de yok.
Meğer gözümü oyan has gardaşımmış

Meğer kuzularımıza kurtları salıp,

Hani olmaz ya.!
Olurda,
Güneş doğarsa bir gün
Benim de yurduma
Bir Fatiha, bir Amin
Dilinde hayır dua

Ah be yüreğim!
Nedir bu içindeki sönmeyen yangın?
Sabır en büyük hazine değil midir?
Çileyi dünyaya, mükafatı ahirete gizleyen
Rabbine şükrün bu mudur?
Sanki dağlar yıkılmiş sen altında kalmışsın.

Ah Filistin...
Yaşadın desek, yaşamadın.
Öldün desek, ölmelere doyamadın.
Soykırıma uğrarken,
Tüm insanlık kulağını tıkadı.
İnsanlık bile, insanlığından utandı.

Sırtımda dünyanın en ağır yükü,
Oyalanma nefsim bunlar geçecek.
Dillerde yine o hüzünlü türkü,
Kimse bilmese de Rabbim bilecek.

Ölüm bir son değil, yeni başlangıç

Ölüm! ahh ölüm!
Koca bir gerçek olarak karşımızda dururken,
Nedir, seni yalanmış gibi algılamamıza neden olan?

LEYLA GÜLEÇÖZ

Allah bizi sevdiği için midir hüzünlü yaşamamız?
Eğer öyleyse, varsın kapanmasın yaramız.
Rab’be layık kul değilsek eğer,
Neye yarar mutlulukla yaşamamız?

LEYLA GÜLECÖZ

Bu gün yine gözlerim ufuklara daldı.
Seyrettim Rabbimin ihtişamını
Ağlamadım, ağlamam artık
Gözyaşı döken şu martılardı.
Merhameti…
Bir kedinin sokulganlığında buldum.

Anne olmak yaşamı kendin için yaşamayı unutmaktı…
Kuzun hastayken iyi olamamak,

O iyiyken sevinçten havalara uçmaktı…

O düştüğünde elinden tutmak,

Mevla iki göz vermiş
Gör demiş, gönül vermiş.
Evrenin her zerresine,
Varlığını gizlemiş.

Gören gönüller için,