Leyla Güleçöz Şiirleri - Şair Leyla Güleçöz

Ölüm! ömrümüzün sonu değil ki,
Bilakis bitmeyen sonsuzluğudur.
Sevenin sevgiliye kavuşması,
Ve nihayetsiz mutluluğudur.
Yaşlı gönlümüzün tazelenişi
Tazelenmiş ömrün olgunluğudur.

Sırlı bir aynaydı baktığım camlar
Ardını görmeye sırrım yetmedi.
Yalandı, yanlıştı bütün aynalar
Heba oldu ömrüm çilem bitmedi

Umutlarımız vardı, güzel bir dünyanın hayalini kurardık.
Meğer kendimiz gibi değilmiş yılan soyları.
Yüzlerinde bin bir çeşit maskeleriyle,
Koyun zannetmişiz biz hain kurtları.

Can bildiğimiz en yakınlarımız,

Biz "var"ları hep yok bildik.
Mesela "ölüm" gibi...!
Leyla Güleçöz

Vatan deyince içi sızlamalı insanın
Anadan ve yârdan önce gelmeli.
Nene hatun mirası bizlere.
Anasız yaşar, Vatansız yaşayamayız
Vatan deyince akan sular durmalı,
Mert ile kardeş,

Vatandı adı sevdamın,
Buram buram Anadolu,
Dağlarında kekik,
Denizlerinde iyot kokardı.
Bayraktı adı sevdamın,
Nazlı nazlı dalgalanırken göklerde,

Sırtlanlar yurduma kuşatma kurmuş.
Vatanı savunmak bize de düşer
Arsızı, uğursuzu Sanki kudurmuş
Vatanı savunmak bize de düşer

Leyla Güleçöz

Ruhumun dehlizlerinde kaybolmuşum.
Ya elimden tut çıkar,
Ya da...
Kara bir örtü çek üstüme
Güneşin ışığından nasiplenmesin ömrüm.

Yaşanııııır !

Ölümü unutmadan yaşanır.

Dünya malına hırsımız azalır.

Şu aziz memlekette,
Kıvrıla kıvrıla giden bir yol olsam
Hasretler bende tükense
Ekmek parasına benimle gidilse
Başı dumanlı dağlar
Benimle aşılsa...