Leyla Güleçöz Şiirleri - Şair Leyla Güleçöz

İnsan, kendi sevdasını severmiş
Sanmayın ki, bir kara göz marifet

Medeni (!) dünyanın orta yerinde,
Soykırım yapıyor alçak "siyonist "
Maskeli yüzlerde sahte göz yaşı,
Zannedersin, hepsi hümanist !

Medeniyet, aslını anlatmıyormuş.

Bir gün, ömrümüz de akşama ulaşır.
Gün biter güneş çekilir.
Hava ayaza döner.
Sulara gecenin hüznü iner.
Anlamını yitirir tüm yaşananlar.
Gençlik geride kalır.

Keşke,
Keşke demelerimiz olmasaydı.
Keşke,
O imzayı atan el o gün,
O kalemi eline hiç almasaydı.
Keşke,

Şimdi...
Soğuktur oralar,
Kaloriferleri yok mezarların.
Üşüse de parmakların,
Isıtır mı topraklar...?
Hadi kalk baba desem;

Kapılar var ardında mutluluklar yaşanır.
Kapılar var zehir zemberek hayatlara kapanır.
Kimi aç uyur da kimselere sezdirmez.
Kapılar ah kapılar, sırlarınız bilinmez.
Kimi güler, kimi gülermiş gibi yapar.
Hüzünlere perde olan kapılar.

Bazen…

Bir kelebek olup,

Narince konmalısın

Gözyaşı kalp kirini temizler derler.
Ağla garip gönlüm, kirin pasın temizlensin.
Şu geçip giden dünya içinde,
Göçmeyecek "otağ" kurabilecek misin?
Bir gün tüm otağlar sökülür.
Yolculuk görünür.

Keşke;
Bir kuş olsaydım
Bu kara dünyanın
Beyaz ufkunda...!

Her şeyin bir nedeni vardır.

Başımıza her gelen kaderdir.

Kader ise, değişmez; mukadderdir.