Kör Kütük Aşığım Yâr Şiiri - Halil Kumcu

Bir alev gibi düştün içime,
Bıçak gibi saplandın etime.
Yüreğimi ateşe verdin yâr;
Küllerini attın cehenneme.

Kandil gibi yalnız sönüp soldum,
Katıksız gözyaşına tutuldum.
Gene de ah etmem, yakınmam yâr;
Son bir kez olsun görsem diyorum.

Aşkın dayanılır yangın değil,
Kalbim artık bana ait değil.
Aşığım, kör kütük aşağım yâr;
Âşık olmamak elimde değil.

Yaşlılığın karıkları örttü,
O çok eski baharlara küstü.
Her zerrene kadar özledim yâr;
Çık da gel, saçıma aklar düştü.

Seni seviyorum, canım aşkım,
Çiçeklerden örülmüş baş tacım.
Dünden daha çok seviyorum yâr;
Şimdi ve sonsuza kadar ahtım.

Bırak sevip okşayayım seni,
Balla yoğurayım bedenini.
Gördüğüm en güzel tek şeysin yâr;
Öyle bir şey ki yakar aleni.

Gülüşüne ömrümü veririm,
Seni çok seviyorum, her şeyim.
Yeryüzünde cennetim sensin yâr;
Sensin benim tek ve son hayalim.

Ah, o kadar çok seviyorum ki,
O yerin doldurulmaz bendeki.
Her şeyin olmak istiyorum yâr;
İlk aşk, ilk öpücük gibi baki.

Gönül dünyamın son harikası,
Abayı yaktım bura zulası.
Her bir gün daha da büyüyor yâr;
Deli gibi aşığım, dahası.

Bakışı melek yüzlü sevgilim,
Tek seni, bir tek seni bebeğim.
O son soluk çıkana kadar yâr;
Bıkmadan hep aşkla seveceğim.

14 Haziran 2024 / Cuma / Ankara