Kerim Kolcu Şiirleri - Şair Kerim Kolcu

Seni sevdiğimi görmeyecek kadar körsen,
Bende seni seviyorum demiyecek kadar dilsizim...

Ben Aşkı Dokunmak Zannederdim.
Meger Aşk Dokunamamakmış,
Uzaktan Seyrediş, İçten içe Eriyişmiş Aşk...

Aşkın Halleri Sarmışsa Ruhunu,
Çırpınma Sudan Çıkmış Balık gibi.
Öyle de Yakacak, Böyle de Yakacak nasılsa Aşkın ateşi
Yandıkça Sevecek, Sevdikçe Kendinden Bir Ben Vereceksin
Gözlerimde Göz Hakkı Var Diye, Ama Olacaksın Mesala
Bir Başkasını Kalbine Koymayacaksın, "Kalbimde Kul Hakkı Var" Diye,

Aşk nedir?
El ele tuşmakmı yada tutuşmayı düşünmekmi?
Gözlerine bakmakmı yoksa bakamamakmı?
Gecenin bir vaktinde gelen bir vurgunmu?
Yüreğimi kana bulayan bir düş bozgunumu?,,
Enğin mavi'lere ulaştırmak İstedigin bir kuşmu?

Gökte her yıldız parsellenmişken aşıklar tarafından,
Ben, gökten her kayan yıldızı toplayıp sana biriktiren avare,
Ve benim sana olan halini hesaba katmamış hiçbir alfabe...

Ruhum ve bedenim, sana dair olmuşken.
Daha kendimden dışarı hiç çıkmadan,
Benim olan bende Sen olmuşken,
Ben ben miyimdir?
Eğer bende olan bensem,
Kalbime hükmedemeyişim, de neyin nesidir?

Biz Bulutlardan Kartopu Oynamıyoruz Şimşek Çakıp Gök Gürlemesin,
Çocuklar Kormasın Diye,
Biz Bulutlara Yazıyoruz,
Elden Ele Dilden Dile Dolaşsın Diye...

Çocukluk dediğin çocukluk zamanımızdaki gibi olmalı ve yaşamalı.
Sobanın üstünde kızartılmış ekmeğe sürülmüş yağın ve yanında peynirin tadını..
Onu bulamayınca yavan ekmeğime gizlice, sürdüğüm Salçanın dahada olmadı toz şekerin tadını.
Çamurun ellerimdeki ve üstümdeki bulaşık ama cazip kıvamını..
Mahalle maçlarında düşmelerimi dizimin yaralanlası,
Pantolonuma bir yırtık daha eklediğimi,

Ah Çocukluğum Müptezel Bekçileri.!

Biz Çocukluğumuzda, Kalem Almak İçin Evden Yirmi Kilometre Yürüyüp,
Kalem Fabrikasının Çöplüğünde
Bekçiye Yakalanmamak İçin,
Gizli Gizli Çöplükten Kalem Alıp Gelen Çoçuklardık,

Sen sevseydin hoş bir Dünyam olurdu,
Sen sevmeyince şimdi bomboş bir Dünyam oldu...