Kerim Kolcu Şiirleri - Şair Kerim Kolcu

Nasıl Şair Olur İnsan! Mesken Edinecek Bir Gönül Sığınacak Bir Kalp,mi Lazım İllaki.
Hadi Onu Bulamadık,
Bir Kalemle Bir Deftere Fısıldasak Olmazmı.?

Aşk’ın mevzuatı, iki kişilik,
Müfredatı, önce “Kişilik..”

Müptezel kelimeler geziniyor yine yüreğimin dehlizlerinde aylak aylak.
Bense onları dizginlemeye üşenen bir şair çırağı...

Okur yazar olmayana şiir dizsen ne fayda...

Hiç hesapsız kitapsız sevmenin karşılığı buysa eğer,
Ben ellerimi uzatayım yüreğine,
Ya nefesinden bir nefes,
Yada varlıgını yolla,
Son nefesime...

İçimdeki Hırsız Nota lar Bugün Yine Yalnızlık Şarkıları Söylüyor,
Vefasızlığının Adına...

Sanki Ahir Ömrümde Söz Vermişim,
Onu Özlemek İçin Sevmişim...

Ben kalemi sevdim, boş defterin sayfalarını sevdim,
Yüreğimin en ücra köşelerinden çıkan sözleri sevdim.
Bir nakkaş gibi onları boş sayfalara işlemeyi sevdim.
Ben yolları sevdim, yağmuru sevdim,
Vapurda çay simiti sevdim,
Sahile vuran dalgaları izlemeyi sevdim.

Madem Gelmiyorsun,
Sahip Çık Ruhuna,
Dönüp Dolaşıp Gelmesin Düşlerime...

Bozuk bir saatin yelkovanı gibi takılı kaldı yüreğim “O”nda...