Dökülmüşsem,
Sere serpe yollara.
Bil ki nedensiz değil.
Tutuşmuşsa eteklerim,
Ve koşarcasına değil,
Uçarcasına dönmüşsem yönümü
Kim demiş ki her gecenin sabahında,
Güneş yeniden doğar.
Neden doğmadı benim güneşim?
Neden karanlık her yer?
Seviyordun hani ölesiye?
Aşıktın bana.
Yahşi günler indi döndü yamana
Üreğime odlar düştü Yasemen
Aldırmadı kahpe felek amana
Gördüğümüz kötü düştü Yasemen
Zalim zaman gülmedi üzümüze
Sen orada inim inim inlerken
Ölmek için yaradana yalvardım
Zevk denilen uçurtmaya binerken
İnmek için yaradana yalvardım
Sanır mısın bilmek çözüm her yerde
Kaçıncı uykudadır uyuyan gönüller bilinmez
Gecenin bir vaktinde irkilerek uyanır gözlerim
Sensizliğe
Ter kan içinde kalmış beden
Bir serinlik arar beyhude
Elini uzatır
Açtım gönül kapısını
Çağırırım gel gel diye
Sana verdim tapusunu
Bağırırım al al diye
Kolun dolayıp boynuma
Kalbimde elemli aşk ayrılığı
Gönlümde dinmeyen sızı
Yarime söylemek istedim bazı
Baharı bekledim sonra da yazı
Bir yağmur başladı inceden ince
Kader rüzgarına açtım yelkenlerimi,
Nereye savurursa oraya.
Rüzgarın kontrolüde sende!
Bakalım hangi limana sürekleyecek beni?
Ayrılık yanlızlık dolu bir limana mı?
Yoksa ellerimizin kavuşacağı ana mı?
Kalemi kınından çektim bu gece
Önüme geleni vuracağım ben
İlk başta özümü sorguya çekip
Sonunda kalemi kıracağım ben
İnsanlık tarihi sorgunun özü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!