Ben sevdanın derinden acısını çekerim
Rüzgar olur aleme dert tohumu ekerim
Ne senden vazgeçerim ne yolunu beklerim
Öyle bir haldeyim ki kimse bilmez derdimi
Gecenin karanlığı aydınlatır yüzünü
Kader tuzağını kurmuş bekliyor
Umutsuz yolcuyum çile yolunda
Kanayan yarama yara ekliyor
Umutsuz yolcuyum çile yolunda
Sağanak olupta yağar başıma
Ne sarısı ne kızılı
Tümünün kabri kazılı
Kalbimde Tanrı yazılı
Tek Tanrının kuluyum ben
Zeytin gözler haset dolu
Bir günün akşamı koyulduk yola
Güneşin battığı anı yaşadık
Menzile ermeden veripte mola
Seher yeli ile tanı yaşadık
Tutuşup el ele olduk bahtiyar
Yine ziller çalacak
Ve mavi giyinmiş çiçekler
Doluşacaklar bahçeye
Açmak için
Bilgiye giden yolu
Yıllar sonra dağılacaklar
Ellerim özümden ileri gedir
Söndürmek istiyir yanan çırağı
Bu şehir hayatı bende kocalır
Yolumu bekliyir bir köy toprağı (Xatire Vaqif)
Saçımın telinden asılı dünya
Senden bıktım diye diye
Döndürdün beni deliye
Gönlümdeki serseriye
Merak ettim yaz diyorsun
Hava soğuk her yer beyaz
Senden haber almadığım akşamı
Yazmaya kalkarsam elim kırılsın
Kendine kurduğun bensiz yaşamı
Bozmaya kalkarsam elim kırılsın
Uyku girmez göze geçmiyor gece
Şairin gönlüne hazan düşünce
Düşleri kan ağlar, şiir kan ağlar
Sevdiği bırakıp onu gidince
Geceler kan ağlar günler kan ağlar
Gazel düşer duygusuna hissine
Gecenin hüznü kaplarken ortalığı
Yine saat biri vurdu
Uyumaya başladı insanlar tüm benlikleriyle
Gözlerim kapanıyor uyumak istercesine
Ama içim kıpır kıpır
Ben her gece hayatı yeni baştan yazarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!