Zannetme ki hilkatindeki mana, sebepsiz, boş yaşamak!
Rahman'a varmıyorsa boşa'dır, çıktığın her basamak.
Sonbaharı bekler yaprak,
düşmek için toprağa.
Ama insan beklemez zamanını,
Gözden de düşer, gönülden de.
Gül bahçesi dururken, bataklığa..
Beklemek; zindandaki mahkum gibi beklemek..
Penceresiz dört duvarda sensizlik, müebbet demek.
Saçlarına ben düşem, baharda cemre yerine.
Bir ben olam uğrunda, pervane gibi dönen.
Bir ben olam, gözlerine cekilen sürme gibi.
Sana senden yakın bir ben olam, bir ben varmış gibi..
Ruhum benden gitti, yok, kayboldu sende.
Ses verecek gücüm yok, mecal kalmadı bende.
Sürüklenir benliğim gittiğin bensiz yerde,
Senden gayrısına 'kör', gözüme iner perde.
Yetmedi mi hala bu hasret?
Yarım kalan hikayem var benim.
Romanlaşmaya yüztutmuş hayalim.
Şiir gibi yaşıyorum geçmişi, gençligimi.
Vakit kısaldı, kitabı kapatmanın vakti geldi
Okusunlar; benden kalan acılarımı, sevincimi.
Benim sevgim her türlü fitne oyunu bozar
Tarihe dipnot düşüp devasa zafer kazar
Gönlümde öldüysen bin yıl yaşasan ne yazar
Pişmanlık dolu seni sarsın bir metre mezar
Güvenme dostuna varsa çiğ süt kursağında
Rezil eder seni en çok ihtiyaç duyduğunda
Yüzüne güler de şevklenirsin, candan sanarsın
Sen de ben gibi yanarsın, kahrolursun, kanarsın
Kendin gibi sanıpta dökme içini ele güne
Aklım sende kalmış.
Kapılar yüzüne kapanmış.
Dışarısı soğuk, üşümesin.
Al içeri, bi konuş istersen.
Baktın olmadı,
Gönder gelsin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!