Karanlığa alışmış gözlerim, bir kapı gıcırtısıyla irkildi
baktım ki sen gelmişin
Işık saçarken zindanima
bir heyecan kapladı yureğimi
bir an öylece kala kaldım
ellerim ile gözlerimi perdeleyerek anlamaya çalıştım
Ahir zaman Kapattı Beni, Nefsimin Kafesine..
Şimdi Hasretim, Bir Allah Dostunun Nefesine.
Nefret; tartılmaz teraziyle ağır basar duygusu.
Nefret; gözlere perde iner görmez en güzel huyunu.
Birikmiş bir yakarış, sonu hesaplanmayan bir yarış.
Varlığı bile acı verir, sözleri incitir, gölgesinden bile etmeli kaçış.
Sıra dağlar ardında gülüyor sanma beni.
Göl oldu gözyaşlarım siliyor sanma teni.
Unuttu zannedip de ümitsiz olma sakın!
Bunamadım ki daha, nefesim senin adın.
Eline bir not verdim, görmesin kimse katla.
Yıllar sonra bakarsın, unutma diye sakla.!
Bu devran üzdü bizi, maziden kalma aşkla..
Oku oku'da ağla, hep bağrına bas kokla.
Dönmez günler geriye, akıp gitti senelere..
Yaratılmazdı gökkubbe, donatılmazdı onca âlem,
Var olmasaydın önce sen, gerek duymazdı yazmaya kalem.
Salat sana, selam sana, ey nur-i cihan,
Muhtacız şefaatine, bariz yada nihan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!