Kenan Kervan Şiirleri - Şair Kenan Kervan

Sen hiç aşık gördün mü ey Dost.
Görüp te halinden anladın mı.
Tanıyabildin mi karşında duran güzeller güzeli Yusuf’u.
Acıdın mı.
Acıdı mı hiç bir yar için canın.
Hissettin mi kor alevlerin sıcaklığını teninde.

Sen nesin,kimsin.
Varmısın yoksa hayalmisin.
Bu kaçıncı buldum derken kaybetmeler.
Bu kaçıncı geliş ve gidiş.
Kayan bir yıldız gibisin.
Parladığını görüp bir anda kaybolan semada.

Bu gün bir başka doğuyor güneş.
Etrafımı gül kokuları sardı bu sabah.
İçimde bir sevinç,kalbimde bir huzur.
Ey güzeller güzeli yoksa sen misin gelen.
Bir ses et ne olur göreyim yakında isen.
Döndür güneş gibi nur yüzünü gönül haneme.

Her geçen gün sevdan yayılıyor vücudumda hastalık gibi.
Damarlarımda senin sıcaklığın dolaşıyor.
İstesem de vazgeçemiyorum bir türlü senden.
Canımı acıtıyor feleğin kıskaçları.
Üzüyorlar beni.
Sen olsaydın izin verir miydin üzülmeme.

Sen yokken buralara neden hep yağmurlar yağar,
Neden gök gürültüleri ürpertir içimi, ruhumu karartır bulutlar gibi.
Şimşeklerin ışığı yetmez karanlılarımı aydınlatmaya.
Neden sen yokken dünya sessiz, bunca gürültüye rağmen.

Sen varken açıyor da güneş, neden yokken her yer karanlık.

Sensiz bir gece daha geçti ömrümden.
Uykusuz ve yorgun.
Rüyalara hasret sessiz karanlıklarda.
Yüreğim suskun.
Bedenim bitkin.
Bitmek bilmeyen zifiri karanlıklar yıprattı ruhumu.

Ne zaman sana dair üç beş şey yazmaya kalksam,
Önce nutkum tutuluyor, sonra ellerim titriyor,
Yazamıyorum.
Bir anda dağılıyor zihnimde düşünceler.
Güvercinlerin korkup kaçtığı gibi ürküp kaçıyor kelimeler.
Vazgeçiyorum.

Bir seyyah gibi peşinde ruhum,göç ettiğin yerlerde.
Bedenimse sesine hasret bu boş şehirde, seni özledim.
Bir yangın gibi büyürken yalnızlığın,
Beklerim biçare, elimde telefonum,
Çalmaz geceye kadar ama, genede beklerim.
Yorgun düşer bedenim,yenilir gözlerim.

Dün gece dua ettim, salatu selamlar ile.
Gözyaşlarımla gönderdim size,
Ulaştılar mı Efendim.

Şefatinizi niyaz ettim Rabbimden,yalvardım.
‘’Ümmetim’’ dediklerinize beni de kabul edin diye.

Hatırlıyormusun ne güzeldi o sevgi dolu günler.
Başımızda bahar rüzgarının kör eden sarhoşluğu vardı.
Sen sevdiğini söylerken şarkılarla seninim ben diye.
Erirdim bakıp gözlerine,utanırdım söylemeye aşkımı.

Bir masal gibiydin,geceleri hala anlattığım.