Kenan Kervan Şiirleri - Şair Kenan Kervan

Bir ben kaldı ki benden kalan,
Toplasan, çıkarsan bir ben etmez.
Her yanımda bir sancı, her yanım bitkin.
Aynadaki solmuş yüzüm senden kalan.

Ömrümün kalanı söküp alınmış.

Bir güzel gördüm adı Ahu.
Ela renkli bir çöl çiçeği sevdi bu kalp.
Yürek eridi, aktı damla damla yoluna.
Üstüne basıp geçti,
Toplayan olmadı.
Geceler sabaha koşmasaydı keşke.

Bitecek bir gün yalancı hevesler.
Bitecek gidenlerin ardından bahar.
Ruhun titreyecek gecelerin karanlığında.
Ürpertecek tenini yalnızlığın.
Üşüyeceksin..

Benim için dua et en mahzun zamanlarında.
Bana anlatamadığın şeyleri söyle.
Duymak istediğim ama söyleyemediğin.
Kapat gözlerini ve beni hayal et.
Yanında olduğumu düşün, beni hisset.
Kalbimin sesini duy.

Dün akşam seni bekledim yine.
Soğuktan buz tutmuş eski bir bankın üstünde hayaller kurdum.
Ne esen rüzgar vazgeçirebildi sevdamdan.
Ne de insanların üzerime çevirdikleri şaşkın ve manidar bakışları.
Saatlerce boşluğa dalan gözlerimi kırpmadım bile.
Belki gelirsin, belki görürüm bir kez diye.

Sessizlik sarmış bu gece şehri
Sessizlik mi,sensizlik mi…
Fırtına çıkacak az sonra sanki.
Kimse yok sokaklarında, caddeler boş.
Kovulmuş ruhlar cirit atıyor bir tek.
Uzaktayım yaşadığım dünyadan.

Rabbim sana geldim, açtım elimi.
Senden istiyorum, O güzel Seni.
Bırakma beni benle, yandım ben sana.
Boş çevirme Ya Rab,aşkın ver bana.

Nur Cemalin göster,aç perdeleri.

Ben sen’im şimdi sensiz.
Sen ise uzakta ,yine bensiz.
Sevdiğim her şey gibi uzaksın.
Ama yine de;
Sevmekten vazgeçmedim seni.
Vazgeçemedim.

Ey dost,can dost,güzel dost.
Ruhuma huzur katan, beni bana hatırlatan sevgili dost.
Tam ümidimi kesmeye başlamışken,
Solmuş fidelerime umut tomurcukları aşılayan dost.
Bu gönül ne yemek ister ne de su.
Senin sohbetini tattı tadalı bu can hiçbir şey çekmez oldu.

Bir zamanlar erkenden kalkıp TRT yi açardık,
En sevdiğimiz çizgi filmi kaçırmayalım diye.
Okula gider dersin bitmesi için sabırsızlanırdık.
Okuldan eve gelinceye kadar yolda çıkardı daha üzerimizdeki önlükler.
Yemeğimizi yeyip evimizin az ilerisindeki parkta alırdık soluğu.
Uçurtma uçururduk masmavi gökyüzünde akşama kadar.