Kenan Kervan Şiirleri - Şair Kenan Kervan

Bu gün başka bir hüzün var içimde.Başka bir ağırlık var yorgun ruhumda.
Bir şeyler sıkışıp kalmış gibi daralıyor göğsüm,kalbim isteksiz atıyor.
Bir açıp bir kapanan havalar mı acaba; yoksa geceleri uykusuz geçen saatler mi bu hale sebep. Öyle yorgunum ki.

Bütün şarkılar hüzzam makamında bugün. Diğer makamlar bile.
Bulutlar geçiyor gökyüzünden; dumanını başıma, yağmurunu gönlüme bırakıp gidiyor.

Sen yoksun ama, ben hep seninle konuştum seni beklerken.
Ne yaptın bana ey dost, ben sana ne yaptım.
Bak bir bana,bak ta gör ben artık ben olmaktan çıktım.
Gel Allah aşkına gel, çok uzun sürdü bu seferki yanlızlık.
Çok canım yanıyor ne olur gel artık...

Ne duruyorsun gönül, neden susuyorsun.
Koşsana haydi ay yüzlü sevgilinin peşinden.
Bak gidiyor işte ruhunun yarısı,
Tutsana kolundan, dur desene.

Yalan mıydı onca söylediğin şey, verdiğin sözler.

Biliyorum;
Benden ayrılmayı hiç istemedin.
Yanımdayken de istemezdin bensizliği.
Şimdi sen de çok pişmansın.
Neden.
Ne oldu da pişmanlıkları seçtin.

Sen olmadan yokum ben; yokluğunda bir hiçim.
Güneşsiz kaldım karanlıklarda.
Işığımdın dünyamı aydınlatan.
Ateşimdin yüreğimi ısıtan.
Şimdi ben mum gibiyim.
Yetmiyor küçük alevim ısınmaya.

Hani olur ya içinde fırtınalar kopar bir anda.
İçin içine sığmaz,taşıp akmak istersin.
Kulaklarını kapatırsın duymamak için sesleri.
Alıp başını gidesin gelir uzaklara,çok uzaklara.
Hep bir yerlere özlem olur ya içinde.
İşte öyle bir şeydir bu isteyiş.

Alıp elime kalemi kağıdı; yazayım diyorum doğayı, dünyayı.
Çiçeğe bakıyorum sen kadar güzel, su sen kadar berrak.
Ve yağan yağmur ellerin kadar şefkatli okşuyor saçlarımdan.
Bir nehire geliyorum güldür güldür tıpkı sen gibi deli dolu.
Senin gibi birden boşaltıyor sonra içini yüksek şelalelerden.

Aşk ruhun ölmesi demektir diyorlar ya,
Bu ruh defalarca öldü uğruna.
Sen hiç yaşamadın ya bu sevgiyi.
Sevdiğin için ölmeyi nereden bileceksin.

Sevmek feda etmektir düşünmeden kendini.

Kimse yoktu ki senden başka.
Kimsem olmamış ki hiç.
Öksüz kaldı sahipsiz bedenim.
Başladığım yerdeyim şimdi.
Yalnızım neredesin.

Anlatamıyorum bir türlü içimdekileri sana.
Ne sana,ne bir başkasına.
Anlamıyorsun.
Dinlemiyorsun beni.
Ve hep susuyorsun kahreden sessizliğinde.
Oysa ben sana hep konuş derdim,