Kenan Adsaz Şiirleri - Şair Kenan Adsaz

Âlemin yükü
çökmüştür
omuzlarıma...

Ben ki
kuyudaki Yusuf'um;

Buruktur yüreğim...
dalmışken gözlerim
bir soğuk maziye;
yarım kalır vedalar
ve içim,
kanar yine içimde...

Ruhum bedenime sığmaz,
Bedenim ruhuma...

Soluduğum doyurmaz içimi,
Ve nefesim ölüm gibi;
Her an avucumda,

Yürüyorum
kıyısında soluduğum
bir denizin mavisine...

Rıhtımda
çekilmez bir yaz sıcaklığı,

Değişiyor çoğu şey uzak olunca,
Mesafeler işin espirisi,
yalanı belki de..
Ama uzak olan, kaybolan
Ne maddidir, ne de manevi...
Çünkü bir haddi vardır,

Karanlığa büründü ömrüm...
Doğan güne değil,
Ölen ruhumadır artık uyanışım...
###############
Katilim olmaya amade,
Tepemdedir yine celladım...

Öyle bir yaşam ki
Gün dünden uzak;
Öyle bir yaşam ki
Gün yarından umutsuz...

Öyle bir yoksulluk ki

Özlemindir


Nakış nakış işlenmiş şehrin
bir mavi deniz özlemi,
çocuksu hüzünleridir beni esir alan

Roboski...

Kışın ayazında,
geçinebilmek için
dağların
mesken edildiği

Bir harbin ortasında,
Bitmeyen bir savaştayım sanki...
Ne kazananıyım bu savaşın,
Ne de kaybedeni...
Bir arafta gibiyim
Yok kurtuluşum