Kenan Adsaz Şiirleri - Şair Kenan Adsaz

Hayal ile gerçeğin savaşı;
sardı beni,
dolandı tüm hayatıma...

Yaşamayınca gerçeği,
hayalleri düşlüyor insan...

Gece yalnızdı yine,
Ay ise karanlığa bürünmüştü...
Her yer olabildiğince sessiz,
Durgundu her an objelerle.
Ya bir devinimsizlik vardı gecede,
Ya da ölümler anılıyordu

Bir şehrin,
Bir sokağında
Bir köşe başındayım…

Bir ben var dışarıda
Ve bir de rüzgâr...

Kar yağsın...
Kar candır,
Kar huzurdur,
Kar berekettir...

Işıltısı

Âlemin yükü
çökmüştür
omuzlarıma...

Ben ki
kuyudaki Yusuf'um;

Buruktur yüreğim...
dalmışken gözlerim
bir soğuk maziye;
yarım kalır vedalar
ve içim,
kanar yine içimde...

Ruhum bedenime sığmaz,
Bedenim ruhuma...

Soluduğum doyurmaz içimi,
Ve nefesim ölüm gibi;
Her an avucumda,

Yürüyorum
kıyısında soluduğum
bir denizin mavisine...

Rıhtımda
çekilmez bir yaz sıcaklığı,

Değişiyor çoğu şey uzak olunca,
Mesafeler işin espirisi,
yalanı belki de..
Ama uzak olan, kaybolan
Ne maddidir, ne de manevi...
Çünkü bir haddi vardır,

Karanlığa büründü ömrüm...
Doğan güne değil,
Ölen ruhumadır artık uyanışım...
###############
Katilim olmaya amade,
Tepemdedir yine celladım...