Kenan Adsaz Şiirleri - Şair Kenan Adsaz

Gece gibiydi düşlerim,
Karanlıktı...
Aydınlığı,
Loş ışıklar gibiydi
Ya da loş ışıkların
Ömrü kadardı...

Gönlümün deryasında
saklıdır acılarım;
sath-ı duruluk ile
çözülmez
bir derinliğin gizemidir
ruhumun feryadı.

Güne,
Günün seyrine,
Van Gölü'nde,
Bildiğim bir esintide,
Güneşin meylettiği
bir şehirde;

Hayal ile gerçeğin savaşı;
sardı beni,
dolandı tüm hayatıma...

Yaşamayınca gerçeği,
hayalleri düşlüyor insan...

Dağlanır
Nemrut ellerinde
İbrahim-i gönlüm;
İçimde yarını gelmez
bir asudenin acı arefesinde,
sızım zehrimdir

Gece yalnızdı yine,
Ay ise karanlığa bürünmüştü...
Her yer olabildiğince sessiz,
Durgundu her an objelerle.
Ya bir devinimsizlik vardı gecede,
Ya da ölümler anılıyordu

Bir şehrin,
Bir sokağında
Bir köşe başındayım…

Bir ben var dışarıda
Ve bir de rüzgâr...

Kar yağsın...
Kar candır,
Kar huzurdur,
Kar berekettir...

Işıltısı

Âlemin yükü
çökmüştür
omuzlarıma...

Ben ki
kuyudaki Yusuf'um;

Buruktur yüreğim...
dalmışken gözlerim
bir soğuk maziye;
yarım kalır vedalar
ve içim,
kanar yine içimde...