Bu dünya herkese yetecek çapta
Gel gör ki bugünü, dününden beter
Aç kalmaz yemezse "Bey" altın kapta
Tokların gözünü doyurun yeter
Yarım asırlık yolun boyu anca bir arpa...
Yürümek zannedilen, "bir bedende tepinmek"
Geçti gençlik, soldu ten, işler sarıyor sarpa
Hayatın akıbeti, o son durakta inmek.
Hayal bu ya
Bir bakmışssın
Büyük ikramiye çıkmış biletime
Upuzuuun iki saat
Yetmese de her şeyi anlatmaya
Ardından sallanan bez mendil değil kefendi
Gözler yaşka doluyken dostların seçemedi
Cenkte siper ettiğin bu çelimsiz bedendi
Tuttun Çanakkale'yi küstahlar geçemedi
Ne kudurmuş it köpek, ne günlerdir aç aslan
Ne kurşun yemiş ayı, ne zehirli örümcek
Ne piranha sürüsü, ne çatal dilli yılan
Bir şair bulun bana, şiiri öldürecek.
Ancak bir şair olur şairliğin celladı
Geriye tek sorum kaldı cevapsız
Arasam ızdırap, kaçsam ızdırap
Kaç gece harcadım, hadsiz, hesapsız
Takılsam ızdırap, geçsem ızdırap
O soru imi hep düşen yazıma
Nasıl oluyor bilmem, gecenin tam üçünde
"Resmini süzüyorken" buluyorum kendimi
Kayıp benliğim orda, fakat tortu içinde
Resmini süzüyorken "buluyorum kendimi"
Dağ gibi gövden olsa, kime ne yararı var ?
Zulme dimdik durmaktan acizse eğer bünye
Yoktur büyük bir utanç, omurgasızlık kadar
Hiçbiri doğrultamaz, ne cetvel ne de gönye
Before going to my bed, all exhausted every night,
I light that little red heart just below what you last write
So it lightens whole burden throwing them out of my heart
Getting rid of everything with an invincible might
Then just only one image would appear before my sight
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!