Kemal Bölükbaşı Şiirleri - Şair Kemal Bö ...

Bizlere mutluluk, selamın yeter
Dost bizi gönülden anmış bir kere
Kemlik lüzum etmez kötülük beter
Dost bize gönülden yanmış bir kere.

Güzeller var üçer beşer
Benim aklım o’na şaşar
Bir bakmaya gönül taşar
Bakamadım bakamadım.

Mis kokulu çiçek teni

Bilmem havasından bilmem suyundan
Şairin başkenti Kahramanmaraş
Nesir dize gelir onun huyundan
Şiirin başkenti Kahramanmaraş.

Kahramanlık desen, serde gizlidir

Bir Yiğit güle dokunsa,
Sevdası kitap olsa okunsa,
Aşk narına yakılsa,
Ne hoş kokar bahçesinde,
Yiğidin gülü.
Açsa bir gül,Şu yiğidin gönlünde,

Boş yere geçen şu ömrüme yazık,
İmkansız hayaller çağlayıp kurdum.
Bitmedi hayatın attığı kazık...
Gülmedim ömrümce ağlayıp durdum.

Sırtımda dertlerin ağır yükünü,

Gönül hanesini bir kez yık hele,
Yerine saraylar al'da göreyim.
Aşk-ı dergâhımdan haydi çık hele,
Arafta ebedi kal'da göreyim.

Sorgusuz sualsiz Hakka tabî ol,

Suya düşen yağmur tanecikleri misali
Yüregimi bir titreşim sardı.
Halka halka birbirine girdi hasret
Son dalga karaya ulaştığında
Dağıldı yok oldu içimde kasvet
Su durgunlaştı...

İşte bitip gidiyor, mübarek ay
Geldi onbir aylar, hepten yorucu...
Ey Allahım! Azımızı çoğa say
Kalp burulur, bozamam son orucu.

16.07.2015/Kahramanmaraş.

Ömrümün baharı hazana döndü
Beni bırakıp ta, gitme ne olur…
Aşk ile yaktığın mumlar da söndü
Beni terk edip te, gitme ne olur!

Her açan çiçekte kokun aradım

Derin Devlet diyerek balyozları indirdin
Ergenekon ruhları kumpaslarla sindirdin
Ardından gelenleri; alâmete bindirdin
Allah'ın izni ile çıktı foyan meydana...

11.08.2016/Kahramanmaraş