Kâzım Özgür Şiirleri - Şair Kâzım Özgür

Ey gönül dertli gönül,yeter eyleme hicran;
Niçin küstün kadere,bağın bahçen hep viran.

Bak ağarmış saçların,buruşmuş yanakların,
Sana fayda sağlar mı,olsaydı konakların?

Nefsineler çeşit çeşit içimiz,
Fıtratımız çeşit çeşit biçimiz,
Hep değişir derecemiz açımız,
Kızgın ortamlarda yılışmak lazım

İnsanı saptıran kötü nefistir,

1
Salih amel ile tövbe edenler,
Hidayet yolunda aklanır gider.
Üç günlük dünyada malı nidenler,
Zekâtı verenler paklanır gider.
2

Günahıma yanıyorum;
Hakkı her an anıyorum.
Tüm emrine kanıyorum;
Nasip olsun tüm kullara.

Güzel amel ahrette eş;

Fahri kâinata, namazda vekil;
Feraset örneği, İmamlarımız*1
Kur’anı öğrenmiş sıfatı akıl;
Feraset örneği, İmamlarımız.

Huşu içindedir, bağlıdır dine, *2

Ne gururum, ne kibirim;
Bunlar benim hep nefretim.
Günahlarım hiç olmasa;
Huzur bulur benim başım.

Dostlarımla sevinirim;

Bir hanım tanıdım binek taşında,
Tahmin ediyorum otuz yaşında,
Allı pullu örtmüş yazma başında
Çalışkan erdemli köylü kadını.

Ne güzel kokuyor yemek ocakta,

Maddeyle,parayla öğünme gafil,
Manaya bakılan değerlerde var.
Sonunda pişmanlık düğünüme gafil,
Manada takılan değerlerde var.

Dengesiz insanlar boşlukta gezer,

Manisa Somada göçük altında
Üç yüz bir şehit var içimiz yanar,
Sorumsuz kişiler saltanatında,
Üç yüz bir şehit var içimiz yanar.

Yerin altında ki kömür ocağı

1
İşler iyi dişler bozuk,
Ömür gitti boşa yazık.
Yaşım yetmiş iki oldu,
Ahret için hanı azık?
2