Kazım Karagöz Şiirleri - Şair Kazım Karagöz

Müslümanın Müslümanla didişmesi sizce,
Hele de harp etmesi, değil mi edepsizce!?

Tevazu sahibi ol ama sınırı aşma,
Değilse biri sırtına bastığında şaşma!

Zaman denilen mahluk ömre vurulan darbe,
Değil yenmek başlamadık bile nefsle harbe!

İnsanlık öğütüyor dünya denen değirmen,
İşe yaramaz orda yiyip, yiyip, geğirmen!

İnsanı, insan yapan beyni beden sanırsın,
Buğdayı su öğütür, sen değirmen sanırsın...

Dünyanın değirmenden zahiren yok bir farkı,
Onun da üstten dökülen suyla döner çarkı.

Bu dünya değirmeni kimi öğütmedi ki?
Kimin vakti doldu da gel dendi gitmedi ki!?

Sosyete sitesinde otururuz beş yıldır,
Sitede sabahları birden hareket başlar.

Kimisi arabayla, kimileri servisle,
Siteden çıkmaktadır, çocuk, hanım, adamlar.

Sürekli değişen bir dildir cumhuriyetçe,
Bir nesil sonrasına ha Bulgarca, ha Çekçe!..

Filozoflar birbirini yalanlar durmadan,
Bilim denen ikide birde değişir mi lan!?