Kazım Karagöz Şiirleri - Şair Kazım Karagöz

Kanunlar günde on beş hasta bakan Batı'dan,
İş günde iki yüz hasta bakan Hindistan'dan!

Ne tuhaf insanların hakikatten geçmesi,
Dönüşü yok ebedi sıkıntıyı seçmesi!

Doğru durursan kendi kendine gelmez elem,
Kendi kendine ettiğini edemez alem!

Baktım ki bir markette zencefilli gazoz var,
Merak ettim içindeki zencefil ne kadar.
Doğala özdeş aroma yazıyor üstünde,
Yok demenin başka bir şekliydi çözdüğümde.
Almadım acı acı gülümsedim bu hale,
Nasıl da alıyorlardı, şunlara bakın hele,

Dişini doldurana para veriyorsun da,
Dişi vereni akla getirmiyor musun la?

Sordun mu hiç kendine, dünyada ne aradım?
Diyebiliyor musun ben de işe yaradım?

Diyelim ki Koç sensin arayan yatta bulur,
Havyar yersin üstünde ipekli libas olur,
Kaybetmişsen ebedi fukarasın oldukça,
Ne olur cenazende, birkaç çelengin olur!?

Dediğin hakikatse önce alay edilir,
Sonra şiddetle red en son üstüne gidilir!

Nefsin dürtülerini kaşıdınız değdi mi?
Hep kendi kafanızca yaşadınız değdi mi?

Bir işin, bir de eşin, ve de çocuğun varsa,
Daha nen olsun tencerende helal kaynarsa.